Текстот е објавен на 24 април 2025 година во неделникот „Фокус“, во бројот 1.542.
Изградбата на нов хотелски комплекс во парк-шумата Горица 3 во Охрид од страна на компанијата „Дивелоп Груп“, каде што содружник е „Бест Веј Инвестмент“ на Јордан Мијалков, син на поранешниот шеф на тајната полиција Сашо Мијалков, предизвика лавина реакции, пред сè, од невладиниот сектор, од каде што обвинија дека хотелот се гради со незаконска градежна дозвола и врз база на проект за кој не е спроведена оценка на влијанието врз животната средина. Од Општина Охрид, пак, тврдат дека испочитувани се сите законски норми во градежно-урбанистичкиот сегмент и посочуваат дека објектот е во рамки на Планот за управување со светско природно и културно наследство во охридскиот регион, а со измена на Законот за градење и на подзаконски акт се избегнала обврската за изработка на елаборат за животна средина. Инаку, овој проект „преживеал“ со помош на анекси кон основниот договор, кои практично му овозможиле на инвеститорот да си „купи“ подолг временски рок за изградба, кој првично истекувал во 2018 година. Откако компанијата-инвеститор во 2011 година го купила плацот од над 15 илјади квадрати за околу еден милион евра, склучила 2 анекси во 2013 и во 2019 година со локалната самоуправа врз основа на измени на Законот за градежно земјиште, така што по основ на договорни казни и камати платила над половина милион евра.
Пишувал: Влатко СТОЈАНОВСКИ
Повеќе од една деценија, фигуративно кажано, се подготвувал теренот за подигнување нов хотел во непосредна близина на Охридско Езеро, кој лани почна да го гради компанија поврзана со поранешниот шеф на тајната полиција Сашо Мијалков, што предизвика и сè уште предизвикува жестоки реакции од јавноста, невладиниот сектор и од дел од политичките актери.
Иако најчести и најсилни реакции против овој хотел лоциран во парк-шумата Горица 3 се јавија откако местото се огради, на терен се појави механизација и реално почна изградбата на објектот, сепак, тоа е само финале на еден долг и комплексен административно-бирократски процес, кој се одвивал за време на различни влади и локални самоуправи.
Имено, „Фокус“ дојде до податоци, кои покажуваат дека инвеститорот „Дивелоп Груп“, кој го поседува и хотелот „Мериот“ во центарот на Скопје, платил околу 2 милиони евра за сите трошоци поврзани со реализација на овој проект пред почетокот на градба во рамки на парцела од над 15 илјади квадрати, во кои, меѓу другото, влегуваат и исплати по основ на казни и камати.
Притоа, биле склучени и 2 анекси на основниот договор за отуѓување градежно земјиште, врз основа на измени на Законот за градежно земјиште. Преку измени на Законот за градење и подзаконски акт, пак, била бајпасирана обврската во делот на заштита на животната средина, односно на изработка на елаборат, што се извршило уште пред издавање на градежната дозвола.
Сепак, невладиниот сектор и дел од експертската јавност побараа надлежните институции во државава да ја спречат изградбата на хотелскиот комплекс на источниот брег на Охридско Езеро, бидејќи хотелот се градел со противзаконско одобрение и врз база на проект за кој не е спроведена оценка на влијанието врз животната средина. Наспроти тоа, од Општина Охрид велат дека нема ништо спорно.
ХРОНОЛОГИЈА НА НАСТАНИТЕ
Според информациите што ги добивме од Општина Охрид, цел процес почнува во 2007 година, кога од страна на општината е предложен план за вон населено место туристички локалитет Горица, кој од мнозинството советници е усвоен. Тогаш, охридски градоначалник е Александар Петрески од СДСМ, кој го контролирал и мнозинството во општинскиот совет, додека на централно ниво веќе една година на власт е ВМРО-ДПМНЕ на Никола Груевски.
Следниот чекор, како што ни одговорија од локалната самоуправа, се случува во 2011 година, кога, врз основа на усвоениот план се организира јавно наддавање од страна на Министерството за транспорт и врски на чело со министерот Миле Јанакиески од редовите на ВМРО-ДПМНЕ. По завршување на наддавањето, во март истата година бил склучен договор меѓу Министерството и избраниот понудувач – „Дивелоп Груп“ од Скопје.
Веќе следната 2012 година, Општина Охрид му издава и одобрение за градење на инвеститорот. Но, само една година подоцна, односно во 2013 година, склучен е анекс согласно измени во Законот за градежно земјиште, со кој, како што ни изјавија од општината, е предвидено плаќање договорна казна за непочитување рокови. Исто така, во 2020 година е направен уште еден анекс, повторно согласно измените на истиот закон, во делот на уреденост на градежното земјиште.
„Со оглед на фактот што сопственоста на предметното земјиште е стекната по пат на јавно наддавање, роковите и нивното исполнување се регулирани согласно одредбите на Законот за градежно земјиште“, велат од Општина Охрид, додавајќи дека согласно измени и дополнување на Законот за градежно земјиште од 2012 и во 2019 година склучени се 2 анекси и наплатени се средства по основ на договорни казни.
Воедно, од општината со која моментално раководи Кирил Пецаков од ВМРО-ДПМНЕ посочуваат дека според Планот за управување со светско природно и културно наследство во охридскиот регион, во зоната каде се наоѓа овој објект дозволена е градба од П+3 и 40 %, додека во одобрениот проект на овој објект искористеноста е 22%, а висината варира од минус 2 до 1 кат. Во периодот кога е носен урбанистичкиот план за конкретната парцела не постоел Планот за управување, но, додаваат од општината, издаденото одобрение, сепак, е во негови рамки.
СЕРИЈА НА УПЛАТИ
Во цел овој период од 2011 година, кога се продава/купува парцелата, до денес, според информациите до кои дојдовме, Општина Охрид од „Дивелоп Груп“ наплатила вкупно 2 милиони евра по разни основи. Прво, општината наплатила 63.670.780 денари или околу еден милион евра по основ на цена за купено земјиште. Ако се има предвид дека станува збор за парцела од точно 15.878 квадратни метри, испаѓа дека атрактивното земјиште било откупено за само 4 илјади денари или 65 евра по квадрат?!
Згора на тоа, „Дивелоп Груп“ уплатил и 27.990.000 денари или 455 илјади евра по основ на надоместок на уредување на градежно земјиште, или за т.н. комуналии. Понатаму, инвеститорот уплатил и 1.910.123 денари или 31 илјади евра по основ на данок на промет на недвижности, како и 359.199 денари или нецели 6 илјади евра по основ на надоместок на вонредно чистење на локацијата.
На крајот, компанијата платила и договорна казна поради неиспочитувани рокови. Според официјален податок што ни го доставија од локалната самоуправа, оваа договорна казна изнесувала вкупно 34.381.668 денари или 559 илјади евра. Патем, биле исплатени и дополнителни 1.065.447 денари или над 17 илјади евра по основ на законска затезна камата за задоцнето плаќање на казната.
На тој начин, се доаѓа до вкупен износ по сите основи од 129.077.217 денари или над 2 милиони евра, од кои половина се за откуп на земјиштето, а една четвртина за комуналии. Што се однесува до преостанатата четвртина, таа претставува договорна казна сосе камата што ја платил инвеститорот, врз основа на Законот за градежно земјиште.
Впрочем, согласно измените на 2 различни закони за градежно земјиште направени во 2012 година и во 2019 година, потпишани се двата анекси кон Договорот за отуѓување градежно земјиште со електронско наддавање, склучен во претходната 2011 година. Што содржи договорот и двата анекси што ги обезбеди „Фокус“ преку Законот за слободен пристап до информации од јавен карактер?
ПРВ АНЕКС
На 30 март далечната 2011 година, Министерството за транспорт и врски на чело со тогашниот министер Јанакиески и „Дивелоп Груп“ управувана од Александар Ивановски склучуваат договор за отуѓување градежно земјиште со јавно наддавање. Освен почитување на роковите од Законот за градење, во договорот се наведува дека купувачот се обврзал да го брендира хотелот со име на хотелски ланец, кој „во своја сопственост поседува или пак управува со повеќе од 5 хотели“.
Сепак, 2 и пол години по склучување на овој договор, односно на 8 ноември 2013 година, се склучува првиот анекс на договорот, при што овојпат државата, како една од договорните страни, покрај инвеститорот, не ја претставува Министерството за транспорт, туку Општина Охрид. Како што е познато, нов охридски градоначалник претходно истата 2013 година стана Никола Бакрачески од ВМРО-ДПМНЕ, кој го наследи веќе споменатиот Петрески од СДСМ, во чие време е усвоен планот за туристички локалитет Горица 3.
Во тоа време, отуѓувањето на градежното земјиште главно се одвиваше централизирано преку Министерството за транспорт, кое потоа ја предаваше оваа надлежност на единиците на локалната самоуправа. Па така, владата во 2012 година носи Одлука за вршење на работите за располагање со градежно земјиште во сопственост на државата, врз основа на која анекс-договорот со „Дивелоп Груп“ во 2013 година го склучува Општина Охрид застапувана од градоначалникот Бакрачески.
Фактички, со овој анекс се менува и дополнува член 7 од основниот договор, кој, пак, упатува и на член 5 од договорот, кој, покрај другото, предвидува купувачот на земјиштето да прибави одобрение за градење од Општина Охрид во рок од 12 месеци и да го изгради објектот во рокот предвиден со одредбите од Законот за градење. Во спротивно, ќе се смета дека купувачот се откажал од договорот и тој ќе се раскине, а ќе биде наплатена и банкарската гаранција и уплатените средства за земјиштето нема да бидат вратени.
Со анексот, овој дел од договорот останува, но се дополнува со одредба која гласи дека „договорните страни се согласни во случај на доцнење со исполнување на обврските, отуѓувачот да има право на наплата на договорна казна“. А, висината на оваа месечна казна изнесува од 1,5 отсто од постигнатата цена на јавното наддавање или во случајов 955 денари во првата година, 3 отсто или 1.910 денари во втората и 4,5 отсто или 2.865 денари во/од третата година од истекот на рокот до изградба на објектот, со тоа што средствата не требало да се уплатуваат веднаш, туку од мај 2018 година. Зошто?
ВТОР АНЕКС
Практично, со овој анекс се утврдува висината на пенали што треба да ги плаќа инвеститорот за непочитување на временските рокови од Законот за градење. За појаснување, моменталниот закон предвидува хотелите, како градби од втора категорија, да почнат да се градат во рок од 2 години и да се завршат во рок од 10 години од правосилност на одобрението. Арно ама, во 2011 година во сила е друго законско решение, кое не предвидува рок за почеток на градбата, но пропишува рок од 6 години за целосна изградба на хотел. Во случајов, тоа значи дека штом одобрението за хотелот на Горица 3 е прибавено во 2012 година, рокот за изградба истекувал во 2018 година.
Всушност, наместо одземање на одобрението поради пробивање на овој временски рок, а одобрението е врзаното и со откупот на земјиштето и договорот за отуѓување, анексот втемелен на друг закон (Закон за градежно земјиште) овозможува растегнување на рокот и спасување на договорот или проектот, сеедно. Со други зборови, инвеститорот преку исплата на казнени пенали може да си „купи“ нов подолг рок, со тоа што еден закон му овозможува да бајпасира норма од друг закон.
Како и да е, овој анекс очигледно не бил доволен, па на 30 април 2020 година се склучува втор анекс на основниот договор. Овојпат, како потписници на вториот анекс се јавуваат тогашниот градоначалник на Охрид избран од редовите на СДСМ, Константин Георгиевски, од една страна, и тогашниот управител на инвеститорот „Дивелоп Груп“ – Дарко Дракулески, од друга страна. Што предвидува овој анекс?
Уште во првите членови од анексот стои дека тој се потпира на измени и дополнувања на Законот за градежно земјиште. Во таа насока, повторно се интервенира во членот 5, став 2 од основниот договор, кој предвидува дека друштвото треба да извади градежна дозвола во рок од 12 месеци од солемизацијата на договорот за откуп на земјиштето и да ги почитува временските рокови од Законот за градење, кои во тогашното решение налагаат хотелот да се изгради во рок од 6 години или до 2018 година.
Меѓутоа, со вториот анекс се „упаѓа“ во овој дел, така што се определува нов момент откога ќе почне да тече рокот од 6 години, а тоа е од денот на уредување на градежното земјиште од страна на инвеститорот, дефинирано од измените на Законот за градежно земјиште во 2019 година. Значи, ако градежното земјиште се уредило ланската 2024 година, тогаш рокот за завршување на хотелот е 2030 година, а дотогаш не се книжат парични казни.
ЗАКОНСКИ ИЗМЕНИ
Еден од клучните елементи и во двата анекс-договори се законските измени врз основа на кои се склучуваат. Увидот што го направивме во изданијата на Службен весник каде се објавени овие законски измени во 2012 и во 2019 година покажува дека тие не се однесуваат на еден ист Закон за градежно земјиште, туку на два различни закони што носат ист назив и регулираат иста материја. Затоа, вреди да се истакне кои делови од законите се менувале и какви биле промените.
Во одговорот што ни го доставија од Општина Охрид стои дека првиот анекс е склучен во 2013 година врз основа на измени и дополнувања на Законот за градежно земјиште објавени во Службен весник во 2012 година (275/12). Во самите измени и дополнувања се реферира дека тие се однесуваат на ЗГЗ донесен на почетокот на 2011 година (17/11), или отприлика истиот период кога е склучен договорот меѓу Министерството за транспорт и „Дивелоп Груп“ за земјиштето за изградба на хотел во Охрид. Тогаш, парламентарното мнозинство е во рацете на ВМРО на Груевски и ДУИ на Али Ахмети.
Меѓу членовите од Законот за градежно земјиште што се менуваат е и член 19, кој првично гласел: „Во договорите за отуѓување и давање под долготраен закуп на градежното земјиште сопственост на Република Македонија се утврдува и рок за изградба на градбите, утврден во Законот за градење…“. Со измените, тој се преиначува и гласи: „Рок за прибавување на одобрение за градење и рок за изградба на градбата утврден во Законот за градење, се предвидува само во договорите за отуѓување или давање под долготраен закуп на градежно земјиште сопственост на РМ по пат на јавно надавање“.
Оттука, со законските измени од 2012 година се пропишало дека во договорот за отуѓување на градежно земјиште морало да стои не само рок кога објектот треба да биде завршен, при што се упатува на Законот за градење, туку и во кој рок треба да биде прибавено одобрението за градење. Во тој контекст, особено битна е и измената на членот 74, кој уредува што сè треба да содржат договорите за отуѓување градежно земјиште, како и оние за долготраен закуп.
Односно, овие купопродажни договори, според ЗГЗ усвоен во 2011 година, требало да содржат: страни на договорот, предмет на договорот, висина на цената за отуѓување или годишна закупнина, обврска за плаќање на данокот на промет и нотарските трошоци, рок за прибавување на одобрение за градење, рок за изградба на објектот согласно Законот за градење, договорна казна за непочитување на рокот во висина од 2% од вкупно постигнатата цена на јавното наддавање на предметното земјиште за секој изминат месец…
НОВИ КАЗНЕНИ СТАПКИ
Врз основа на тоа, може да се заклучи дека, иако и Законот за градежно земјиште усвоен во 2011 година упатува на роковите од Законот за градење, сепак, остава можност за пробивање на рокот, со тоа што била пропишана месечна казна за доцнење од 2 отсто од цената за кое е купено земјиштето и склучен е договорот. Она што се модифицира со измените во 2012 година е целосна замена на точката 7 од овој член 74, кој се однесува токму на висината на договорните казни поради неиспочитувани временски рокови.
Конкретно, со измените се менува фиксната висина на казната и се воведува скалесто казнување од 1,5 проценти од вкупно постигнатата цена на јавното наддавање за секој изминат месец во првата година од истекот на рокот, 3 проценти за секој изминат месец во втората година и 4,5 проценти за секој изминат месец во третата и секоја наредна година од истекот на рокот. Токму овие законски казнени стапки се дел од првиот анекс меѓу Општина Охрид и „Дивелоп Груп“.
Во меѓувреме, зелено светло за овој анекс дало Државното правобранителство, кое донело мислење дека испочитуван е член 22 од измените на Законот за градежно земјиште во 2012, кој гласи: „Одредбите во договорите за отуѓување на градежно земјиште по пат на јавно наддавање склучени до денот на започнувањето на примената на Законот за градежно земјиште, со кои е утврден реален товар како средство за обезбедување на земјиштето, по барање на договорната страна-купувач може да се заменат со одредби со кои се предвидува договорна казна пропишана во членот 74 став (1) точка 7 од овој закон, со склучување на анекс на договор.
Во договорите за отуѓување на градежно земјиште по пат на јавно наддавање склучени до денот на влегувањето во сила на овој закон кои содржат одредби со кои е утврден реален товар како средство за обезбедување и договорна казна согласно со членот 74 став (1) точка 7 од Законот за градежно земјиште (Службен весник 17/11 и 54/11), по барање на договорната страна-купувач може да се избришат одредбите со кои е утврден реален товар, со склучување на анекс на договор…“.
Во врска со анекс-договорите, треба да се посочи дека во иницијалната законска верзија од 2011 година (член 76) се предвидува дека кон договорот за отуѓување државно градежно земјиште може да се вршат измени и дополнувања со анекс, но само поради следниве причини: „ако се настанати промени на предметот на договорот како последица на измена на урбанистички план, поради отстранување на нови настанати околности и заради отстранување на грешки во податоците за описот на земјиштето кое е отуѓено“.
УРЕДУВАЊЕ ГРАДЕЖНО ЗЕМЈИШТЕ
Ако во првиот анекс не е наведена законската основа, но од Општина Охрид ни ги посочија измените на Законот за градежно земјиште од 2012 година, додека во позитивното мислење на Државното правобранителство стои и конкретна одредба (член 22), во вториот анекс јасно се предочува дека тој се потпира на измените на Законот за градежно земјиште од 2019 година. Поточно, оваа измена се врши на истоимен закон усвоен во 2015 година. И овие закони и законски измени се носат во време на владеењето на ВМРО-ДУИ.
По 6 претежно козметички измени, на ред дошле седмите измени на ЗГЗ во 2019 година, при што може да се забележи дека во членот 51 се додаваат 6 нови алинеи, според кои се нотираат истите стапки по основ на месечна договорна казна од 1,5, 3 и 4,5 проценти, а плус се наведува дека задоцнувањето со исполнување на обврската 3 месеци последователно претставува основ и за еднострано раскинување на договорот. Исто така, се пропишува дека државното градежно земјиште не може да биде дел од стечајна маса и дека не смее да се пренесува на трети лица.
Особено важна е измената на член 76, која покрај стандардните обврски предвидува дека „кога градежно земјиште е отуѓено или дадено под долготраен закуп по пат на јавно наддавање кое не е уредено согласно со членот 94 став (1) од овој закон, рокот за изградба на објектот ќе почне да се смета од денот на уредувањето на градежното земјиште согласно со одредбите од членот 94 став (1) од овој закон, со склучување на анекс на договор согласно со членот 79“. Така и се случило, имајќи предвид дека вториот анекс предвидува рок за изградба од 6 години од денот на уредување на земјиштето, а таа задача му била препуштена на инвеститорот.
Во тој правец, предмалку наведениот член 94 став 1 гласи дека „уредување градежно земјиште во смисла од овој закон е изградба на објекти на комунална инфраструктура, заради обезбедување непречен пристап до градежната парцела од јавен пат, поставување на водоводна, фекална и атмосферска канализација и друга инсталација со приклучоци до градежната парцела“. Поврзано со случајот што го обработуваме, може да се констатира дека земјиштето не било така уредено извесен период, па почнало да се смета нов рок за изградба по уредување на начин погоре опишан.
Сето тоа овозможило да се искористи можноста за склучување на втор анекс, кој се предвидува како можност во Законот за градежно земјиште од 2015 година, и тоа со една одредба плус во споредба со оној во 2011 година, која гласи: „други непредвидени причини, односно околности“. Бездруго, тоа претставува еден широк основ за склучување на анекси, што дефинитивно го искористил „Дивелоп Груп“ за да обезбеди екстра време за реализација на вредниот проект.
ЗАКАНА ЗА СВЕТСКОТО НАСЛЕДСТВО
Инаку, активистите на граѓанската иницијатива „Охрид СОС“, еколошкото здружение на граѓани „Фронт 21/42“, како и дваесетина организации побараа од надлежните да ја спречат изградбата на хотелски комплекс на локацијата Горица 3. Во писмото испратено до премиерот Христијан Мицкоски, Јавното обвинителство и други институции, се посочува дека хотелот се гради со противзаконско одобрение за градба и без елаборат за животна средина.
Во писмото се наведува дека одобрението за градење од 2012 година нема печат за правосилност, поради што не може да се применат одредбите од Законот за градење кои ги дефинираат роковите за започнување, односно завршување на градбата. Во него се посочува и дека актуелната „противзаконска градба со која се уништува дел од светското наследство е помогната од страна на Државниот инспекторат за животна средина, со низа постапки во делувањето“.
Според еколошките здруженија, оспоруваниот хотел се гради врз основа на незаконски урбанистички план. Како што наведуваат, Општина Охрид повеќе од 3 години пред да започнат градежните активности имала законска обврска да донесе сосема поинаков урбанистички план, согласно препораките од Извештајот за стратегиска оцена на влијанието врз животната средина за Планот за управување со охридскиот регион, во кој хотелскиот комплекс е посочен како „закана“ за светското наследство заштитено од УНЕСКО.
Воедно, тие сметаат дека изградбата на објектот е спротивна и на Уставот, кој налага обврска на државата да ги спроведува ратификуваните меѓународни договори. Затоа, граѓанските активисти бараат од владата, Министерството за животна средина и Општина Охрид итно и без одлагање да ги спроведат уставните и законските обврски, да ја запрат изградбата на хотелот и да го вратат локалитетот во првобитна состојба.
За таа цел, бараат прогласување на одобрението за градба за ништовно, поништување на урбанистичкиот план и изработка на нов согласно Законот за управување со светското наследство, донесување одлука за прекин на примената на сите акти и плански инструменти со кои се дозволува урбана трансформација на крајбрежјето на Охридско Езеро, како и спроведување сеопфатна оценка на кумулативното влијание на сите инфраструктурни и развојни планови и останати проекти врз исклучителните универзални вредности на наследството.
ЕЛАБОРАТ ЗА ЖИВОТНА СРЕДИНА
Од Општина Охрид, пак, ги отфрлаат ваквите тврдења, потенцирајќи дека со помош на измени на закон и уредба се избегнала обврската за елаборат за животна средина уште пред „Дивелоп Груп“ да го добие одобрението за градба на хотел во Горица 3. Тоа е периодот 2009-2012 година, кога парламентарното мнозинство, исто така, го сочинуваат ВМРО на Груевски и ДУИ на Ахмети, во чија влада функционер беше и Мијалков. На кој начин е заобиколена оваа обврска?
На крајот на 2009 година, Собранието носи Закон за градење, каде во делот за задолжителни документи за одобрение за градба (член 59) се бара и студија за оцена на влијанието на проектот врз животната средина одобрена од органот на државната управа надлежен за работите од областа на животната средина, односно елаборат за заштита на животната средина одобрен од органот за вршење стручни работи од областа на животната средина или градоначалникот на општината. Согласно овој Закон, т.е. наведениот член, потребен бил елаборат.
Но, на почетокот на 2011 година, Парламентот го менува Законот за градење, при што во измената во член 27, со кој се менува член 59, повеќе не се бара, односно се брише алинејата каде се бараше елаборат/студија за оцена на влијанието врз животната средина одобрена од надлежен орган. Плус, се додава нова точка 16, според која надлежниот орган во постапката за издавање на одобрение за градење не може да побара од барателот друга документација, освен документацијата предвидена со овој закон.
Во корелација со тоа, мора да се нагласи дека на средината на 2009 година пратениците усвојуваат и Уредба за дејностите и активностите за кои задолжително се изработува елаборат, а за чие одобрување е надлежен органот за вршење на стручни работи од областа на животната средина. Со оваа уредба се утврдуваат дејностите и активностите за кои правните и физичките лица задолжително изработуваат елаборат за животна средина, со цел да се оцени влијанието на дејностите или активностите врз животната средина.
Во склоп на ова уредба, има пропратни прилози со табели, така што во прилогот во Табела XIII – објекти за сместување и сервисни дејности со храна, во точка 1 наведено е: Хотели и слични објекти за сместување (хотелски населби, апартмански хотели и мотели) со предвидени повеќе од 100 легла. Согласно оваа Уредба и наведениот член, потребен бил елаборат. Меѓутоа, набргу потоа следува измена и на овој подзаконски акт…
ТРГОВИЈА СО ВЛИЈАНИЕ
На почетокот на 2012 година, тогашното парламентарно мнозинство во ист состав ја менува Уредбата, а во Прилогот во Табела XIII – објекти за сместување и сервисни дејности со храна, во точка 1 стои: Хотели и слични објекти за сместување (хотелски населби, апартмански хотели и мотели) со предвидени повеќе од 100 легла, надвор од урбанизирани подрачја и сите оние кои се лоцирани во заштитени подрачја на природата.
Согласно измената од Законот за градење и Уредбата, елаборат за животна средина е потребен само за хотели и слични објекти за сместување со предвидени повеќе од 100 легла кои се надвор од урбанизирани подрачја и сите оние кои се лоцирани во заштитени подрачја на природата. На тој начин, „Дивелоп Груп“ ја избегнал обврската за елаборат за животна средина, кој, доколку бил потребен би бил врзан со градежната дозвола.
Кога ќе се вкрстат сите факти што ги изнесовме се доаѓа до неспорен заклучок дека повеќе од една деценија, во време на разни власти на централно и локално ниво, се пробивал патот и на креативен начин се премостувале пречките со цел овој објект да го види светлото на денот. За таа цел, законски измени носеле мнозинства предводени и од ВМРО-ДПМНЕ до 2017 година и од СДСМ потоа, а анекси со инвеститорот склучувале градоначалници и од едната и од другата партија.
Од невладиниот сектор велат дека може да се лоцираат низа точки каде биле прекршени законите и Уставот, но дури и се да е по закон, испаѓа дека законите постојано се менувале и кроеле во прилог на интересот политички моќници, што упатува на сомнежи за трговија со влијание. Ова кривично дело тешко се докажува, но тоа не значи дека не постои, без разлика дали се искористило политичко влијание за моделирање на поволни законски решенија или пак се дала и одредена „награда“ за одредено службено постапување.
Во нашиот Кривичен законик, ова кривично дело е опфатено токму со членовите за давање/примање награда: Тој што на друг директно или индиректно ќе му даде награда, подарок или друга корист или ветување или понуда за таква корист, за него или за трето лице, за да со искористување на своето реално или претпоставено влијание, службена или општествена положба и углед, бара, интервенира, поттикнува или на друг начин влијае да се изврши определено службено дејствие што би морало да се изврши или да не изврши службено дејствие што не би смеело да се изврши, ќе се казни со затвор од една до три години…“.
БИЗНИС-АКТИВНОСТИ
Во изјава за медиумите, од „Дивелоп Груп“ истакнаа дека во јавноста се лиферуваат тенденциозни информации за хотелот од поединци со цел, според нив, да се блокира инвестицијата и да нанесе штета и на градот, на државата и на компанијата. Како што истакнуваат од таму, „секоја теза за наводни незаконитости околу изградбата на хотелскиот комплекс е лага и дека не соодветствува со реалната ситуација“.
„Тие го нарушуваат угледот на компанијата, предизвикуваат правна несигурност и постои ризик да предизвикаат финансиска штета по државата, општината и по компанијата“, велат од „Дивелоп Груп“ за Радио Слободна Европа одговарајќи на обвинувањата на невладиниот сектор, при што додаваат дека „репрезентативниот хотелски комплекс е инвестиција вредна милиони евра“.
Од таму тврдат дека фирмата работи согласно законот, донесениот и усвоен урбанистички план и дека ги има обезбедено сите потребни документи, елаборати, согласности за законско изведување на градбата, без кои не би можело да се добие правосилно одобрение за градба. Исто така, наведуваат дека последен пат инспекциски надзор бил направен пред 2 месеца и инспекторите не констатирале никакви забелешки.
Според Централниот регистар, оваа компанија е регистрирана во 2006 година. Во моментов, малцински содружник со удел од 32,5 отсто е „Бест Веј Инвестмент“ во сопственост на Јордан Мијалков, син на ексшефот на тајната полиција Сашо Мијалков, прв братучед на експремиерот Никола Груевски. Останатите 67,5 проценти од компанијата ги поседува споменатиот Александар Ивановски.
Во неколку наврати, „Фокус“ пишуваше за бизнис-аквизициите на семејството Мијалкови, кои почнаа да ја шират бизнис мрежата откако Мијалков се повлече од јавната функција во 2015 година. Во годините што следуваа, Мијалкови преку „Бест Веј Инвестмент“ влегоа во нафтениот, прехранбениот, хотелиерскиот и во други бизнис-сектори. Паралелно со тоа, Мијалков призна вина во предметот „Империја“ и беше ставен на црната листа на САД.
Со законски измени и анекс-договори се спасувал хотелот во Охрид на фирма поврзана со Мијалкови!