223
Животот изгуби значење. Границите на достоинствениот живот станаа сѐ постегнати.
Влеговме во ново време, во кое страшното станува нормално и секојдневно и веќе не е ниту страшно, ниту ненормално.
Зошто народот би нѐ слушал баш нас, и што е тоа што ние имаме да му понудиме? Леб, вода, пари, ајвар, чевли, простени сметки? Што?
Ние сме обични „комуњари и преваранти“, кои сакаат да им го земат лебот од устата на граѓаните, да ги стрмоглават во неизвесност.
Прашајте ја власта, ако не им верувате на граѓаните!
Пишува
Синоличка ТРПКОВА
Целиот текст може да го прочитате во најновиот број од неделникот „Фокус”