Да има леб и да нема Албанци!

Му прикажуваш „бомби“, му го докажуваш криминалот со бројки и анализи, му кажуваш дека е во долгови до гуша, му црташ дека живее во најотровната и највалканата кочина во светот.

Го буцкаш да го разбудиш и да го вратиш во реалноста, да го вратиш назад од земјата Вмровија и да му кажеш дека животот му е овде, во оваа разнебитена Македонија.

А, тој, ги отвора очите, реагира како во некој полусон само толку колку да го задоволи обичниот нагон што го тера за „напред“: да има леб, да го возикаат со бесплатни автобуси и возови низ државава и, се разбира, да нема Албанци.

Пишува
Ана ПАНОВСКА

ЦЕЛИОТ ТЕКСТ МОЖЕ ДА ГО ПРОЧИТАТЕ ВО НАЈНОВИОТ БРОЈ ОД НЕДЕЛНИКОТ “ФОКУС”