Текстот е објавен на 21 септември, 2023 година во неделникот „Фокус“ во бројот 1.459.
Со поранешниот амбасадор, министер за надворешни работи и вицепремиер за европски прашања, а сега претседател на невладината организација „Солуција“, Никола Димитров, разговаравме за актуелните случувања на македонската политичка сцена, но и за несогласувањата што ги имаше со владата на СДСМ поради кои не продолжи да министерува со сегашниот премиер Димитар Ковачевски. Во интервју за „Фокус“, вели дека додека бил дел од власта, не бил информиран дека тогашниот премиер Зоран Заев и лидерот на ДУИ, Али Ахмети, преговараат со Никола Груевски за измени на Кривичниот законик. Воедно, тој открива кои се плановите на неговата невладина организација, но и каква визија има за иднината на државата
Разговарала: Катерина СМИЛЕВА БОЖИНОВСКА
ФОКУС: Стапија во сила измените на Кривичниот законик. Што мислите, кој ќе добие најмногу од овие измени?
ДИМИТРОВ: Јас имам многу негативно мислење за измените. Правам дистинкција меѓу описот на кривичното дело и намалувањето на казните, а со тоа и роковите за застарување. Ако за првата работа и може да се дебатира, иако ниту за тоа немаше време, бидејќи измените се донесоа преку ноќ, ефектот од втората е неспорен. Едно чудо случаи, и од поранешното СЈО, и понови, ќе паднат во вода.
Бидејќи делото за злоупотреба за службената положба и овластување може да се однесува само на луѓето што имаат службени положби, значи функционери, кај нас тие по дефиниција се поставени од партиите, мислам дека најмногу корист ќе има таа категорија луѓе, а најмногу штета ќе има граѓанството што бараше правда.
Навредливо е европското знаме да биде ставено во функција на неможност за гонење и на застарување. Ние во името на ЕУ, со европско знаменце, воведуваме работи што се косат со најголемата суштина на европското законодавство – владеењето на правото. Ова е една дрска и исклучително штетна злоупотреба на оваа процедура, свртена наопаку.
ФОКУС: Зошто ЕУ не реагираше поостро на оваа злоупотреба на европското знаменце?
ДИМИТРОВ: Имаше една реакција од портпаролката на Европската комисија, каде што се изрази голема загриженост. ЕУ е сега во услови на една деликатност, кога владата се обидува да ги протурка амандманите во Уставот и тоа им е начинот на изразување: „изразуваме загриженост.“
Јас мислам дека кај нас особено, има премногу фокус на формата, а премалку на суштината. Зошто е важен европскиот процес? За реформи. Блокиран е поради нешто што во светот на тинк-тенковите се вика „билатерализација на европскиот процес“.
Кога едно прашање ќе стане толку многу доминантно што целата енергија и внимание ќе ги земе таа тема. Ние сега кога мислиме на европскиот процес, мислиме на маката со Бугарија. Меѓутоа, европскиот процес, пред сѐ, мора да значи Копенхашки критериуми. Оти, ние зошто сакаме да влеземе таму – за да си ја средиме државата. А, тоа пред сѐ, значи одговорност и ред.
ИСПОЛИТИЗИРАН ПРОЦЕС НА ПРОШИРУВАЊЕ
ФОКУС: Токму тоа благо соопштение со кое реагираше ЕУ за измените на Кривичниот законик, кај дел од јавноста предизвика сомнеж дека ЕУ можеби и не се залага толку искрено за владеење на правото.
ДИМИТРОВ: Јасно е дека процесот на проширување е во криза. Еден тинк-тенк од Берлин направи анализа на извештаите за напредокот на ЕК, ние сме со оценка 2,0, што значи умерено спремни, Црна Гора е 2,1, Србија е 2,0, Албанија е 1,6, Украина е 1,2, Молдавија е 0,7. А во декември ќе има дебата дали да се почнат преговорите со Украина и со Молдавија.
Фон дер Лајен рече дека ова е процес базиран на заслуги, меѓутоа ако ја гледаме реалноста, процесот, прво, е премногу исполитизиран, премногу искомпромитиран поради правото на вето.
Јас на еден странски новинар му кажав: навистина би сакал мојата земја да биде блокирана поради владеење на правото. Тоа нас ќе ни помогне, ќе му даде аргумент на граѓанството да се бори. Меѓутоа не може да бидеме блокирани за идентитетски прашања, за јазични прашања, за нешто што е непристојно да се отвора во 21 век.
Во ЕУ се води дебата дека не треба да има проширување додека не се реформира Унијата. Кај нас тоа како да се става по страна. Ние имаме влада што ни прикажува дека членството е небаре тука на еден метар од нас. И сега уставните амандмани нѐ делат од рајот. Не е така. И владата, наместо да го злоупотребува европското знаменце, треба вистински да си ја работи работата. И денес да влеземе во ЕУ, иселувањето (оти нели тоа им е еден од главните аргументи) нема да сопре ако нема учители што се навистина учители, доктори и судии затоа што ги бива, а не затоа што се од партија или се партиски подобни.
ФОКУС: Али Ахмети во интервју изјави дека веќе три години се преговара за измените на Кривичниот законик. И дури имало согласност постигната меѓу него, Заев и Груевски. Додека вие бевте во владата, имавте ли информации дека се случуваат такви преговори?
ДИМИТРОВ: Воопшто не. Јас бев во тек со дебата за Законот за јавно обвинителство, кога имаше еден обид, пак некако ако може да ги снема случаите на СЈО. Тука бев меѓу тие што сериозно се спротивставија. Прво, затоа што целата наша приказна од Шарената револуција беше за одговорност, за правда. Второ, затоа што самата ЕУ, а особено Холандија експлицитно ни кажа дека тоа е услов на холандскиот парламент: правна разврска за сите случаи на СЈО.
Ако разговарале со Груевски, убаво би било да ни соопштат во кое својство, зашто, нели официјалната приказна е дека Груевски избега. Зошто би разговарале со човек кој е бегалец од правдата во сопствената земја? Во која функција? Ако веќе толку долго разговарале, зошто не ја вклучиле и европската јавност? Ако се крстат толку во Европа, зошто не ја прашале Европа што мисли? И зошто немаше една поширока дебата дома?
Затоа сметам дека ова со измените и особено со злоупотребата на европското знаме ја прели чашата. Ова беше сатар со кој ја пресекоа врската со граѓанството. Од овој момент не знам како имаат образ да зборуваат за европски вредности и европска иднина.
ФОКУС: Додека вие бевте во владата, немаше дебата за ставање европско знаменце за измените на Кривичниот законик?
ДИМИТРОВ: Јас имав голема грижа и апсолутно внимавав на што сѐ се става европско знаменце. И на пример, аргументирав зошто не може да ставиме ЕУ знаменце на обидот со пари на граѓаните да се плаќаат приватни медиуми. Тоа оваа влада сакаше да го направи, иако во 2017 дојде на власт преку ветување за стопирање и оценка дека тоа е лоша практика. Јас, врз основа на консултации со Брисел, оценив дека не е соодветно за таква работа да се користи европско знаменце.
Не велам дека во мое време немало грешки, но ако сум реагирал за медиумски политики, се разбира дека ваква крупна грешка никогаш немаше да дозволам. Па, и за „Бехтел и Енка“, каде што имаше злоупотреба на европско знаменце за суспендирање на македонското законодавство по едно чудо основи.
НЕКАЗНИВОСТ ЗА ФУНКЦИОНЕРИ
ФОКУС: Ахмети отворено призна дека во изминатиов период имал некаква комуникација со Груевски. Што говори тоа за процесот за уставните измени?
ДИМИТРОВ: Тука има три теории: едната е дека ова е барање за Кривичниот законик некој да испорача гласови за уставните измени и приказните посочуваат кон Груевски, кој како да демантираше, но не демантираше…
Втората е дека приказната за обезбедување гласови се користи како оправдување, а всушност целта е да се ослабне опозицијата во пресрет на следните избори за некако да се факторизира Груевски. Па така, опозицијата да оди послаба на избори.
И третата теорија е дека сево ова е мачкање очи, а вистинската цел е да се обезбеди неказнивост за минати, за сегашни и идни случаи. Времето ќе покаже што е вистина. Мислам дека втората и третата теорија имаат најмногу логика, а и не се исклучуваат една со друга.
ФОКУС: Гледате ли вина и одговорност и кај опозицијата?
ДИМИТРОВ: Тука голема одговорност има и опозицијата во однос на недистанцирање од целата агонија што ја поминавме како народ и држава со прислушуваните разговори, па и со 27 април. Нели, повремено има повици и тоа да се прости. Така што, ни треба едно сериозно мобилизирање како граѓанство контра ова што личи како да има некаква разбирачка, консензус меѓу главните партии околу неказнивоста. Ќе нѐ убие ова како држава ако не собереме сили да кажеме „Доста беше“. Мора да решиме дека политичката подобност веќе не може да биде клучна кој ќе добие работа, кој ќе стане директор… Зашто нема да може да ги оправиме образованието, судството и здравството, кои се во слободен пад.
ФОКУС: Од денешна перспектива: што изгубивме, а што добивме со Преспанскиот договор?
ДИМИТРОВ: Тоа беше тежок компромис во кој Грција доби дистинкција меѓу нивната и нашата Македонија, ние ја отворивме вратата за НАТО, се ослободивме од референцата и го затворивме македонското прашање со еден сосед со кој не беше затворено.
Во однос на македонскиот идентитет и јазик, што е наша работа и ничија друга, преку внесување мултиперспективност: тоа што ние го мислиме кога ќе кажеме Македонија е различно, значи различно од тоа што го подразбира грчкиот наратив.
Одеше тешко кај нас, но и кај нив. Проблемот како проблем е затворен. Во таа смисла мислам дека времето помага. Треба уште напор кај нас, но уште повеќе кај грчката страна за почитување на Договорот. Меѓутоа, факт е дека тој Договор ги смирува работите и тоа се гледа во анкетите.
Големата разлика со Бугарија е што таму прашањето не е затворено. Софија официјално го спори македонскиот јазик што никако не може да зависи од која било друга држава. Нивните услови, од некој друг век, преку Преговарачката рамка и вториот билатерален протокол, се внесени во европскиот процес.
ФОКУС: Доаѓаме ли до тоа дека коренот на спорот со Бугарија е во Договорот за добрососедство, каде што се прифати заедничка историја и преговарање на историски настани?
ДИМИТРОВ: Проблемот не е толку во Договорот, колку што е во политичката динамика во Софија од која произлезе тие да почнат да го кршат Договорот. Во моментот кога решија да си ја зајакнат позицијата, уценувајќи нѐ со нашиот пат кон ЕУ, во тој момент тие го прекршија Договорот.
Договорот постави една пруга да се разговара за историја, ама без уцена. Тоа беше историска шанса овие прашања вистински да се решат. Јас не мислам дека ние како Македонци треба да се плашиме од отворен разговор за историјата. Ама во моментот кога тоа ќе го направите е под уцена, го уништувате тој процес. Бугарија го уништи вистинскиот процес. Кој е резултатот?
Мнозинството од македонските граѓани во ваквата политика на Бугарија гледаат непријател. Кој ви е најголем непријател, огромен процент велат Бугарија. Па, тоа ли им беше целта? Можеби не им е гајле. Јас ним отворено им велам: ако не ви е гајле, во ред, си имате други проблеми. Ама ако вистина ви е гајле за македонско-бугарските односи, патот што сте го избрале ви е катастрофален. Оти само нѐ оддалечува и ние се чувствуваме навредени, со целосно право.
НАПУШТАЊЕ НА ЦРВЕНАТА ЛИНИЈА
ФОКУС: Зошто Европската Унија дозволи таква Преговарачка рамка?
ДИМИТРОВ: Затоа што нашата влада рече – да. Која друга земја-членка би блокирала нешто што се однесува на нас и за нас е прифатливо? Ако ние сме во ред, зошто други би блокирале?
Инаку, имаше и сѐ уште има јавни изјави, дека ова што се случи со нашата Преговарачка рамка, ќе биде Пандорина кутија за проширувањето. Што ќе биде потоа со други слични случаи и земји? Огромен број од земјите-членки стоеја на ставот дека овој тип прашања мора да бидат надвор од европскиот процес. И тоа беше црвената линија додека јас бев во владата. Во тогашната влада ние имавме црвена линија да не ги измешаме билатералните прашања со европскиот процес.
ФОКУС: Кога и како се промени таа позиција?
ДИМИТРОВ: Пресвртот дојде затоа што нашата влада, јас тогаш ја нареков „туѓа влада“, кажа „да“, кршејќи ги црвените линии, и тоа наше омекнување им олесна оти дојде со движењето на Украина и Молдавија како ЕУ кандидати. Нашето откажување од борба даде лесен одговор на прашањето – „ама што да правиме сега со Балканот? Ќе мора да има некакво поместување и кај нив…“ И владата прифати тоа да биде на наша штета. И јас го разбирам тој геополитички инстинкт на ЕУ, ама не може секогаш да биде на сметка на најнапатената земја во процесот, на земјата ветеран кандидат.
ФОКУС: Каде, според Вас, е решението?
ДИМИТРОВ: Кој е излезот од оваа ситуација? Владата мора да престане да си го потценува народот и сопствената јавност, да поразговараме искрено дека нема брз воз. Дека не само што нема гаранции дека нема да има нови пречки, туку напишано е дека ќе има нови пречки. Во Рамката, во вториот протокол, знаеме кои ќе бидат. И со јавноста, со експертите (по кои се фрлаат и камења што е страшен недемократски тренд) и со опозицијата да изградиме еден национален став. Како што тоа го има на пример Бугарија. И можеби најмал заеднички содржател ќе излезе дека сме ОК со уставните измени, ама да влезат во сила дента кога ќе влеземе во ЕУ… Тоа беше став на минатата влада: уставни измени кога ќе станеме членка. И од тоа отстапија.
ФОКУС: Кои беа конкретните прашања поради кои се разидовте со владата и не станавте дел од новиот владин состав на Ковачевски?
ДИМИТРОВ: Најголемо разидување беше маката со Бугарија. Јас мислам дека начинот на кој треба да се решава проблемот е со градење пријателство, колку и тоа да е тешко. Морате едно прашање вистински да го затворите, а не да мачкате очи. Знаете со колкаво мнозинство помина предложениот пакет, таканаречениот француски предлог во Бугарија? А како е дочекан кај нас? Тоа значи дека сите нивни барања се задоволени, а нашите не. И тоа не е компромис по ниту една дефиниција, кога само едната страна е целосно задоволна.
Инаку, да се разбереме, и пред да се разидеме, јас имав несогласувања во самиот Координативен тим. Во два наврати морав да се заканувам со оставка за да кажам дека оваа црвена линија не можам да ја напуштам, туку ќе излезам и ќе се борам против вас, демократија сме, па ќе видиме. И ова се факти, жалам.
ФОКУС: Која е конкретната црвена линија?
ДИМИТРОВ: Едното беше да не се спои европскиот процес со вакви билатерални прашања. А, другото беше околу објаснување или необјаснување на македонскиот јазик во Рамката. Кој е тој европскиот јазик што се објаснува?
За мене преговорите се пакет. Ако има согласност, таа се кажува на крајот, кога сѐ е договорено. А, тие почнаа прашање по прашање, и тоа главно чекор од нас, Софија ништо. И тоа доведе до тоа Софија да рече: е па добро, доволно е ние само да чекаме и тие ќе ги прифатат сите наши барања. Имавме еден однос како да не сме суверена држава, како да не сме членка на НАТО. Ова е спротивно на базична дипломатија и правила за водење преговори.
И не оди вака кон добро. Јас не можам ова ниту политички, ниту државнички да го разберам. Кој е мотивот зошто решија да ги тргнат нашите црвени линии? Барем дома да владееја европски, па некако човек да рече – овие вистински сакаат да влеземе во ЕУ. Ама, ние имаме сериозен рикверц дома, а декларативно тврдење дека – еве ние сѐ ќе направиме за европскиот сон. И искрено да ви кажам, не верувам. Некој зар им верува?
ПРИВАТИЗАЦИЈА НА ДЕЛ ОД ЦАРИНА
ФОКУС: Освен Бугарија, имавте други разидувања?
ДИМИТРОВ: Тоа беше клучното, но имав и други борби. Јас бев против легализација на дивоградбите. Не е исто дали се работи за легализација на семејна куќа на социјални случаи или за вили од половина милион евра во национален парк. Јас бев меѓу ретките што се спротивстави на тој Закон.
Имав некои прашања што не излегоа во јавноста, затоа што не поминаа. Генерално, јас како што успеав во рамките на МНР, клучно да биде воведувањето меритократија, за тој концепт притискав и во сите области. За во МНР за некој да оди напред или да оди да биде амбасадор, да не мора партиите да го предлагаат и да бидат нивни луѓе. Тоа беше мојата битка.
Еве пример околу ова што го зборувам – се сеќавам уште во јуни 2017, имаше пример, доаѓа на дневен ред од кадровската комисија, каде што има претставници на партиите, поделба на Клиничкиот центар, која партија ќе го добие директорското место на која Клиника. И јас ги прашав тогаш дали кога се болни прашуваат кој доктор е добар за тој проблем или кој доктор е од нивната партија?
Јас знам дека можеби граѓаните очекувале да имам моќ секаде да влијаам, меѓутоа, како човек без пратеници, јас главно сум можел да го средам мојот двор, надворешната политика, и тоа честопати преку битка. Да имав пратеници со размислувања како моите, можеби ќе успеев повеќе.
ФОКУС: Што мислите за нивото на внатрепартиска демократија?
ДИМИТРОВ: Многу е важно и политичките партии да растат и време е партиите да не бидат бироа за вработување. Затоа што ќе си ја уништиме државата. И, исто така, е време граѓанството да знае дека политиката не се само политичките партии. И ако решиме нешто поинаку да биде, поинаку ќе биде. Но, тоа значи и една непријатност.
Мене ќе ми беше многу поедноставно да си молчев. Ама јас решив да бидам лојален на принципот, а не еден човек или на букви. Биле тие букви ДПМНЕ или СДСМ или ДУИ. Јас реков еднаш – со сите сум работел, со сите сум се разишол кога биле моите принципи во прашање, и на тоа сум горд. И немаме многу време. Во следниот период ќе мора да направиме еден пресврт, кој мора сами да го направиме, нема ЕУ да го донесе. Ќе мора што е можно повеќе граѓани да кажат „Доста беше“.
ФОКУС: А кои се другите прашања на кои се разидувавте, а не поминаа?
ДИМИТРОВ: На пример, имаше една иницијатива за дел од надлежностите на Царина да се пренесат на приватна компанија. Јас бев еден од тие што не можеа да се согласат со тоа. Неколкупати доаѓаше таа точка на дневен ред, но успевавме да ја вратиме. Имаше и доста други, ама, пред сѐ, главната разлика беше околу Бугарија и не сакам да се минимизира тоа.
ФОКУС: Ковачевски речиси две години е премиер. Како би го оцениле неговото владеење?
ДИМИТРОВ: Факт е дека оваа влада не излезе од избори. Ковачевски не беше на избори да каже ова е мојата визија, ова сакам да го направам, сакам ваша поддршка. Така некако ми изгледа и владеењето, без изворна поддршка, без компас. Не сакам да бидам дежурен по социјалните мрежи со критики, меѓутоа материјал има дневно. И ако се суди по анкетите, за жал ние сме во полоша ситуацијата во 2015-2016. Поголем број луѓе мислат дека одиме во погрешна насока.
Имаме големи упади во правосудството: тоа што се случува во Судскиот совет и во Советот на јавни обвинители, овие скандали што ги откриваат истражувачките новинари: со модуларната болница и со античовечкиот скандал на Онкологија, измените на Кривичниот законик, немањето учебници. Тешко ми е да го коментирам здравството по ова со Онкологија, искрено. Преголем јаз има меѓу реалноста и пораките што ги добиваме од владата.
Сега имаме еден многу тажен пресврт, од една фаза на надеж до фаза на кревање раце. Огромна и страотна е одговорноста за овој пресврт, и не е само кај премиерот. Каде се министрите? Коалициските партнери? Каде се изгуби наративот – нема правда, нема мир. И затоа јасно е дека ќе има еден голем дебакл, кога и да бидат изборите, чија штета најмногу, сепак, ќе ја трпат граѓаните.
СИЛЕН ГЛАС НА ГРАЃАНИТЕ
ФОКУС: Очекувате на следните избори опозицијата да освои повеќе пратеници?
ДИМИТРОВ: Тоа народот ќе си каже. Ама тоа ништо нема да ни значи ако не го смениме политичкиот систем. Ние видовме еднаш што носи обична промена на власт, и таа промена беше многу тешко извојувана, со многу луѓе по улиците. Со промена на власта очигледно не се менува системот, а нас ни треба промена на системот. Не ни треба друга политичка партија или коалиција што ќе продолжи со старите практики. А, со добро владеење и за еден мандат може да се видат промените.
За ова да се случи, ќе бидат потребни и политички актери, спремни за тоа, но и силен глас на граѓаните. Здравиот дел од нашата нација мора да се организира.
ФОКУС: Менувањето на системот ви беше мотив за основање на невладината организација „Солуција“?
ДИМИТРОВ: Да. Со другите коосновачи чувствувавме одговорност и наместо кукање и предавање, решивме да здружиме сили и да направиме нешто. И во таа смисла ја планираме и иднината на „Солуција“. Имаше една конфузија во јавноста, пред сѐ поради мене. Јас не сум типичен политичар, можеби сум политички активист. Јас влегов во владата како активист, а не како член на партија. А, во Холандија излегов од дипломатијата во времето на Груевски и работев во невладиниот сектор. Јас сега практично се вратив.
„Солуција“ е невладина, се фокусира главно на проблемот на партизација и нефункционални институции, промоција и поддршка на демократијата, човековите права и слободи, европските интеграции, професионалните медиуми… Забуната во јавноста делумно беше затоа што првиот проект е за граѓанска мобилизација, чија цел е мониторинг и притисок врз партиите и политиката, за да стане потешко да се продолжи со ваквиот начин на владеење. Другите проекти се однесуваат на темите што ги набројав.
Значи, „Солуција“, да расчистиме – е и ќе си остане невладина организација.
ФОКУС: Идејата не е да прерасне во политичка партија?
ДИМИТРОВ: „Солуција“ секогаш ќе биде невладина организација. Што сакаме да постигнеме? Не може само партиите да се занимаваат со политика. Видов едно свидетелство од Орегон, САД, 1933 година. Вели во ова училиште даваме два извештаи. Првиот се однесува на атрибутите и карактерот на ученикот да стане ангажиран граѓанин. Од ова зависи иднината на нашата држава. Вториот извештај е за учењето. Значи дури поважна е изградбата на силна граѓанска свест, отколку на самиот училишен успех.
Демократијата не е систем во кој тој што ќе победи и ќе дојде на власт може што сака да прави со сите нас и со јавните пари, само оти победил. Демократија е кога има ред и кога законите важат еднакво за сите. И до таму ќе стигнеме ако се ангажираме сите.
ЌЕ БИДАМ ПРИСУТЕН И АКТИВЕН
ФОКУС: Рековте „Солуција“ ќе остане невладина, но дали Вие лично имате амбиција за политички, да не речам, партиски ангажман?
ДИМИТРОВ: Јас и сега имам ангажман во политиката преку граѓански активизам, и дома, и надвор. И како дипломат се занимавав со тешки прашања. Сум работел со, условно, двете страни на македонската политика и со двете сум се разишол. И апсолутно не се каам за тоа, мислам дека направив многу во дадените околности. И најверојатно пак би го направил истото и пак би се разишол.
Кога станува збор за големи принципи, поважно е да се следи принципот, отколку партијата или лидерот. Што ќе биде со мене натаму? Јас ќе бидам присутен и активен. Не сакам да си одам од земјата, иако имаше такви опции. Мене и владата ми понуди да бидам амбасадор во САД. Тоа го забораваат тие што водеа смешна кампања дека сум лут за изгубена функција. Јас чувствувам одговорност и потреба овде да го има овде мојот глас. Има луѓе што ми го велат тоа.
Како да се дојде до промена на системот? Како ќе се ангажирам? Тоа ќе видиме. Има пријатели што ми велат мораш да се вратиш назад во директна политика, а има и такви што ми велат – не си ти за македонската политика.
ФОКУС: Што велите Вие на тоа?
ДИМИТРОВ: Јас сум идеалист. И дел од критиките дури беа во таа насока – дека сум можеби премногу принципиелен и недоволно се разбирам во меѓупартиски пазари. И тоа веројатно е точно, но исто така е точно дека нас ни треба еден многу поинаков начин, а немаме многу време.
Затоа, ќе бидам активен, низ различни форми, ама и ќе поддржувам сили што ќе туркаат во овој правец. Целосно ми е второстепено каква ќе биде мојата лична улога. Сакам да бидам присутен и ќе дадам сѐ од себе. И ќе ги отворам тешките прашања во јавноста, има начини. Не е пријатно за тоа да се зборува, ама ако ги игнорираме проблемите, само ќе растат.
ФОКУС: Ја исклучувате можноста за повторна соработка со СДСМ или со ВМРО-ДПМНЕ?
ДИМИТРОВ: Јас гласно ќе поддржувам процеси, идеи, конкретни чекори што се залагаат за основниве принципи што ги зборувавме низ интервјуто. И не ми е гајле од која страна доаѓаат. Така и критикувам. Ќе поддржам акции за градење општество на закони еднакви за сите, вистински луѓе на вистинските места, ред во образованието, здравството… И воопшто не ми е битно од кои букви ќе дојдат овие политики. А има само еден начин за вистински да дојдат – ако сѐ повеќе граѓани ги бараат.
ЈАС СУМ ВО ПОЛИТИКАТА И КАКО ГРАЃАНИН
ФОКУС: Имате комуникација со новите политичките движења што се формираат?
ДИМИТРОВ: Јас имам комуникација со сите. Меѓу другото, кога падна предлогот лани (н.з. за Преговарачката рамка), исто имав комуникација со сите, и со власта, и со опозицијата, и со мали и големи, со други држави и лидери, со невладини дома и надвор, со истакнати аналитичари, експерти… Ќе градам мостови со сите граѓански и политички сили што ќе туркаат напред. Тука сум да помагам.
Јас сум во политиката и како граѓанин. Дали ќе бидам во таа смисла што ја сугерирате, ќе видиме. Тоа зависи и од граѓаните, се разбира, ама и од мене, но тоа сега не е клучно.
Во смисла на граѓански активизам – апсолутно ќе бидам тука и тоа е она на што сум фокусиран. Ни треба промени од корен, па антисистемов да го смениме со систем. За да нѐ биде.