Текстот е објавен на 16 декември, 2016 година во неделникот со број 1106
Пишува: Ирена МУЛАЧКА
Иако вечерта на 11 декември ВМРО-ДПМНЕ прогласи победа на парламентарните избори, сепак во партискиот штаб не можеше да се забележи победничка еуфорија, а разочарувањето, стравот, немирот и збунетоста од изборниот резултат можеше да се види на лицата на сите присутни министри, пратеници, новинари, актери и други симпатизери на партијата на власт, кои со нетрпение ги очекуваа резултатите.
Ако се направи споредба со последните неколку изборни циклуси, може да се забележи голема разлика во нивното однесување. Досега вмровците само два часа по затворањето на избирачките места излегуваа на прес-конференции на секои 15 минути и прогласуваа победа, најпрвин во селата, а подоцна и во поголемите градови. Таа улога беше резервирана за Влатко Ѓорчев, кој го паметиме по легендарните зборови „Победивме и во Могила, во Чешиново – Облешево, во Новаци…“ Нешто по 22 часот владејачката партија веќе почнуваше да ја слави победата на плоштадите низ државата, а поранешниот премиер Никола Груевски со долг говор, кој секогаш го чита од лист хартија, еуфорично тврдеше дека и овојпат ја „згазиле“ опозицијата.
Но, оваа година тоа не се случи. Во барокното седиште вечерта поминаа најдолгите неколку часа во кои го немаше вообичаеното расположение, а изостана и брифирање на новинарите. Партиските челници се појавуваа одвреме-навреме, но ништо не зборуваа, очекувајќи ги резултатите во страв.
Некаде доцна по полноќ, откако партијата доби податоци за пребројаните гласачки ливчиња во речиси сите избирачки места низ државата, на говорницата во штабот се појави лидерот Груевски. Тој уште еднаш прогласи победа, но овојпат не звучеше премногу сигурно, соопштувајќи ја само разликата во гласови меѓу двете најголеми партии, а не и добиените мандати. Неговиот говор со аплауз го проследија Сашо Мијалков, Гордана Јанкулоска, Владимир Пешевски, Зоран Ставрески, Никола Тодоров, Никола Попоски…
За да ви го доловиме психолошкиот портрет на Груевски, одлучивме да поразговараме со лекар од областа на психијатријата, кој од стручен аспект го објаснува однесувањето на првиот човек во партијата и неговите најблиски соработници во изборната ноќ, како и за време на кампањата.
ЗНАЕ ДЕКА ЛАЖЕ И ВЕРУВА ВО ТОА ШТО ГО ЛАЖЕ
Невропсихијатарот Мице Дудучки од Куманово, во последните две децении интензивно се занимава со социјалната психијатрија и редовно ги следи политичките и социоекономските случувања во земјата. За време на неговото дваесетгодишно работење, тој тврди дека стекнал целосна слика за општествената психоза во која функционира државата од нејзиното осамостојување, па сѐ до актуелните настани.
Дудучки додава дека успеал да стекне слика и за психолошкиот профил на луѓето од политичкиот естаблишмент, особено кога тие се на власт, но и да направи увид во нивната психопатологија. Властодршците, според него, се со изразена способност за манипулирање и склони се кон секаков вид измама и злоупотреба на другите, а за своја лична корист. Тие редовно наметнуваат свои ставови и идеи на другите, со цел да ги контролираат.
– Обично се вели дека власта е таа што го расипува човекот, а јас го тврдам обратното, дека расипаниот човек ја злоупотребува и ја расипува власта, а жртвите се секако граѓаните на нашата земја – тврди невропсихијатарот.
Изборната кампања, според Дудучки, ги соголила до експлицитност психолошката и психопатолошката структура на политичарите, особено тие во државниот врв. Во текот на изборната кампања, која не била ниту коректна, ниту цивилизирана, за првпат се покажало црнилото во душата на владејачката врхушка, ама и стравот од евентуален изборен пораз.
Тоа најмногу можело да се забележи кај лидерот Груевски, во „победничкиот“ говор вечерта на 11 декември, во кој преовладувала анксиозноста изразена преку говорот на неговото тело. На неговото лице се гледала извештачена, неприродна насмевка на циничност, која, и покрај лошата, лажна актерска игра, била јасно видлива за публиката што го следела обраќањето.
– Безизразното лице, вештачката моторика, која беше во спротивност со вистинските емоционални доживувања, од кои доминантна беше анксиозноста, но и субјективното чувство на дебакл поради нереализирање на желбите за најмалку 63 пратеници ја карактеризираа лажната еуфорија на Пировата победа, поточно субјективното чувство на доживеан пораз – тврди Дудучки.
Самата негова појава и начинот на кој им се обрати на граѓаните во доцните часови покажува дека кога е во прашање Фамилијата и лицето НГ, тоа прераснало во изразена социјална анксиозност, несигурност и страв како да се работи за прашање на живот или смрт, а не за најобично примопредавање на власта што во секоја држава треба да претставува нормален процес.
Како во говорот во изборната ноќ, така и во кампањата, според Дудучки, можела да се забележи психопатологијата на карактерот на Груевски.
– Со поставување знак на равенство меѓу изборен пораз и губиток на слободата, односно правна завршница за автократското и деспотско владеење и практицирање на власта, станаа манифестни и оние психопатолошки нишки во карактерот на властодршците, од типот на „псевдологија фантастика“, кога тој знае дека лаже, но верува во тоа што го лаже, а уште пострашно е и тоа дека и другите веруваат во тоа што го лаже (минхаузеновски). Односно, ветува „брда и долини“ до преувеличување на добивките кои нѐ очекуваат во блиска иднина, персонифицирани во она „ЌЕ“ кое е идно време од глаголот ЛАЖАМ. Во оваа ситуација, значи, се работи за патолошки лажго – истакна Дудучки.
НЕМОЌ И СТРАВ ОД ГУБЕЊЕ НА ИЗБОРИТЕ
Дудучки ги анализира и гестакулациите на лидерот на ДПМНЕ, начинот на кој зборуваше ноќта пред присутните во партискиот штаб и ја соопшти победата. Забележително е, вели нашиот соговорник, што Груевски повторуваше исти реченици и фрази и правеше непотребни движења и дејства.
На тој начин партискиот шеф за првпат по толку години пред јавноста ја покажал својата немоќ, страв од губење на изборите, што од друга страна би претставувало и отворање на патот кон губење на слободата затоа што на врат му стојат обвинувања од Специјалното јавно обвинителство за нарачаните шамари врз градоначалникот на скопската Општина Центар, Андреј Жерновски, како и за други обвиненија за кривични дела што ги чувме во „бомбите“.
Според невропсихијатарот, наместените гестикулации на Груевски даваат јасна слика за лошата психичка состојба не само на „вождот“, туку и на останатата дворска „булумента“, кои несвесно го поддржувале во неговата психопатолошка манифестација.
– Во тој момент на прогласување победа, Груевски покажува фаца на разочараност, а всушност треба да биде насмеан. Исто така, карактеристично беше и папагалското повторување на истите зборови (ехолалија) како тоа дека Зоран Заев ќе ја федерализира Македонија и ќе воведе двојазичност на целата територија на државата. Тука се и тие извештачени движења (ехопраксија) со кои од една страна сака да се прикаже како победник, а свесен е дека тоа не е – додава Дудучки.
Според него, во повеќе јавни обраќања во кампањата и приватни разговори што ги чувме во „бомбите“ на опозицијата, кај Груевски на површина испливале длабоко скриените пориви да го уништи противникот, во овој случај Заев и неговите најблиски соработници.
– Можевме да ги забележиме и скриените садистички пориви од типот „а да свршиме работа со динамит“, до изразите како „му тече низ ногавици“ и повикувањето на „легендарниот“ Андон Ќосето да ја завршел приказната со клетите опозиционери. Ваквата манифестна слика на помешано чувство на страв и несигурност и внатрешна борба со самиот себе, која не може да ја сокрие е израз на истрошеност на и онака скромните ментални капацитети, па ваквите манифестации беа само врв на ледениот брег, односно експлицитна форма на психопатологијата на режимот – вели Дудучки.
Според Дудучки, со психопатологијата на Груевски биле „инфицирани“ и останатите членови на Фамилијата, кои ги следат стапките на својот лидер и дозволуваат да веруваат во она во што верува самиот.
По само пет дена од изборите, сѐ уште може да се види нервозата кај луѓето од врвот на владејачката партија, кои излегуваат на победнички прес-конференции, кои личат на сѐ, само не на победнички. Иако резултатите сѐ уште не се конечни, партијата на Груевски доби два мандати повеќе од опозицијата, но стравот и несигурноста во говорите и во очите на лидерот покажуваат дека се плаши од тоа ВМРО-ДПМНЕ да оди во опозиција, зашто ќе му биде загрозена слободата.
Рамка1
ХОРХЕ ПРВИ ПАЉУРСКИ КУТРИОТ
Дури два дена по изборите, со своја изјава во јавноста се појави и претседателот Ѓорѓе Иванов, кој истакна дека по конституирањето на Собранието ќе го додели мандатот на партијата што има мнозинство во парламентот. Во меѓувреме, Иванов беше тема на потсмев на социјалните мрежи затоа што како шеф на државата исчезнал и како по традиција нема став за тоа како поминале изборите.
Невропсихијатарот Дудучки говори и за психолошкиот профил на шефот на државата, кој во последниот период стана актуелен откако помилува 54 функционери и бизнисмени, со што ги крена граѓаните на нозе, кои повеќе од два месеца протестираа против аболицијата.
– Со сила наметнатиот претседател е од типот „јас не сум од овде“. Тоа е типична слика за марионета на Фамилијата, кој веројатно залутал во политичкиот живот и од никаде станал претседател, и тоа во два мандати – вели Дудучки.
Тој додава дека најверојатно интелектуалниот дефицит, недоволната едукација, независно од тоа што е универзитетски професор и уште неколку влијанија од Фамилијата го довеле во ситуација да донесува противуставни и протизаконски одлуки.
– Иванов донесе аболиција на воените злосторници, помилување на криминалната врхушка во власта, а подоцна направи и лигаво покајничко повлекување на одлуката. Неговата никаква комуникација со функционерите од негов ранг или со европската и светска политичка елита го доведе во ситуација на аутосеквестрација, односно изолација и како овенат фикус да го чека крајот на своите срамни мандати. Тој не си ја врши функцијата за која е поставен, се крие цело време, ама затоа, пак, редовно се појавува на пастрмајлијади, пивтијади, калинкијади, ракијади – додава невропсихијатарот.
Дудучки вели дека ќе остане срамот на идните генерации да им објасниме каков претседател сме имале цели осум години.
– Историјата дава ликови од типот на Карло Велики, Пипин Малиот, Јован Без Земја, Иван Грозни, а нашиот придонес кон светската историја ќе биде во ликот и делото на Хорхе Први Паљурски Кутриот – додава невропсихијатарот.
Рамка2
Груевски не може да склопи две просто проширени реченици
Невропсихијатарот Дудучки вели дека за време на „владеењето“ на ДПМНЕ социјалната психијатрија ќе пишува томови стручна литература за општествената реалност. Тој е особено фасциниран од интелектуалниот капацитет на екс премиерот, кој не може да се спореди со сите досегашни.
– Груевски одржува празни говори во кои се чувствува неговиот интелектуален дефицит, кога не може да склопи две просто-проширени реченици, кога не разликува аутизам од алтруизам и Хипократ од Хипокрит – вели Дудучки.