Лекарите велат дека Зоран Милиќевиќ е вистинско светско чудо. Кога го добил првиот симптом бил во полна сила, работоспособен и имал 44 години. Немал поим дека неговото здравје толку многу ќе се влоши.
Зоран (50) денеска живее без срце, поточно со вештачко, најдолго во светот.
Во 2017 година тој официјално беше првиот не само во Србија, туку и во регионот кој има вештачко срце. Кога првпат почувствувал дека нема доволно воздух и дека не може да дише, решил да побара помош од лекар.
„Имав одредени проблеми со дишењето, кои би можеле да се поврзат со било кој друг здравствен проблем. Тоа не е поврзано само со срцето. Подоцнежните контроли и прегледи покажаа дека имам проблеми со срцето. Ми беше дијагностицирана кардиомиопатија, зголемен срцев мускул. Слаб срцев мускул. Слабееше до тој степен што веќе не можеше да пумпа доволно крв и мораше да се отстрани. Или трансплантација или вештачко срце. Тогаш немаше воопшто дарители. Трансплантација не беше можна, па единственото привремено решение беше вештачко срце со кое живеам, еве, веќе, наскоро влегувам во седма година“, ја започнува својата приказна Зоран Милиќевиќ за Телеграф.рс.
Срцето на Заводот за кардиоваскуларни болести „Дедиње“ каде што е пациент и каде е опериран, го подари американска компанија, која е единствениот производител на вештачки срца. Зоран заедно со срцето мора да носи и специјална направа, но како што вели тој одамна се навикнал да живее со него, како и неговото семејство.
„Животот со вештачко срце, кога ќе се прилагодите на сè што бара тој уред, односно вештачко срце, не е толку проблематичен и лош, но, секако, постојат бројни ограничувања кои мора да се почитуваат за да се да функционира правилно. Сето тоа мора да се следи она што уредот го испраќа како сигнал. Дали се аларми што се гасат во одредени ситуации, потоа можност за полнење на батериите, како се чувствувам, исто така редовни проверки, замена на уредот што се менува секои четири месеци“, вели Зоран.
Како што вели, освен проблеми со дишењето, други симптоми не почувствувал. Лекарските наоди кажуваа едно, но неговото тело друго. Поточно, првите наоди открија дека тој има кардиомиопатија и дека неговото срце работи со капацитет од 5 проценти. Срцето на Зоран сега е 126/127 отчукувања во минута. За споредба, пулсот на здрава личност во мирување е од 60 до 100 во минута, а пулсот сега функционира како постојано да трча и да вежба. Срцето звучи погласно од вистинското и чука многу побрзо.
Животот на Зоран е целосно зависен од струја, поради што ретко ја напушта безбедната зона, неговата куќа. А кога ќе го остави во ранецот, носи уред од кој се шири звукот на кој е навикнат. Не може да се оддалечи од Белград, но како што вели, благодарен е што е жив.