Шпанија е меѓу земјите кои одвоија повеќе од една милијарда евра за да има доволно вакцини против Ковид-19 за целото население, но половина од тие вакцини останаа неискористени, пренесува Ел Паис.
Во Шпанија, од почетокот на кампањата за вакцинација во декември 2020 година, се инјектирани 105 милиони дози. Според податоците на Министерството за здравство има 103,5 милиони вакцини кои не се употребени.
Кампањата „Бастер“ го немаше истиот одзив како претходните: откако започна наесен, само 60 отсто од луѓето над 60 години, или 7,5 милиони луѓе, ја добија.
Според шпанскиот весник, се чини дека огромното мнозинство од купените вакцини никогаш нема да бидат дистрибуирани.
Министерството за здравство смета дека е неопходно Шпанија да има доволно залихи за да може да се соочи со потенцијални промени во епидемиолошката состојба.
„Сите земји имаат стратешки резерви на лекови кои се чуваат во пресрет на потенцијални непредвидени ситуации и кои, за среќа, во некои случаи не треба да се користат. Тоа е дел од потребната подготовка против заканите по јавното здравје“, вели портпаролот на Министерството.
Проблемот е што овие резерви имаат рок на траење и можат да се расипат доколку не се искористат, како што веќе се случи со 14 милиони дози од првата генерација. Овие вакцини беа фрлени кога пристигнаа омикронските бустери, кои сега исто така се во опасност да истечат.
Министерството за здравство, сепак, забележува дека рокот на траење не е фиксен: тој беше променет кога беше потврдено дека вакцините останале стабилни подолго од првично планираното.
„Датумот одговара на периодот на важност одобрен од Европската агенција за лекови (ЕМА) и веројатно ќе биде продолжен бидејќи постоечките лаборатории обезбедуваат нови податоци за стабилноста со текот на времето и бараат продолжување на периодот на важност“, додаде портпаролот.
Земјите од ЕУ со месеци го разгледуваат проблемот. Во одговорот до Европскиот парламент оваа среда, европската комесарка за здравство Стела Киријакидес објасни дека Комисијата работи со земјите-членки и индустријата за да најде „решенија за нерамнотежата помеѓу побарувачката и понудата“ на вакцини.
„Веќе се одобрени неколку амандмани на купопродажниот договор со Pfizer за да ни овозможат делумно да ги покриеме потребите на земјите-членки. „Сепак, заедничкиот преговарачки тим продолжува да преговара за намалување на бројот на дози што треба да се испорачаат во 2023 година“, рече таа.
Овој договор се состои во одложување на испораките до 2026 година кои беа закажани пред крајот на годината, како што објави оваа недела Фајненшл Тајмс. Но, тоа не го решава проблемот со дозите што се изложени на ризик да истечат, бидејќи меѓународните договори пропишуваат дека тие не можат да се даваат или продаваат откако ќе бидат примени.
Властите ги купија вакцините предвидувајќи дека на сите Шпанци ќе им требаат нови дози, рече министерката Каролина Даријас во јуни.
Од друга страна, претседателот на шпанското имунолошко друштво, Маркос Лопез Хохос, објаснува дека првата инјекција, додадена на двете почетни дози, кога мнозинството од населението веќе претрпело природна инфекција, ја прави четвртата доза непотребна за здрава млади луѓе.
Во Шпанија, здравствените власти препорачуваат четврта доза, или втора доза, само за лица над 60 години и оние со претходно постоечки медицински состојби што ги прават поранливи на вирусот.
Кампањата за вакцинација за тие популации започна минатата есен. Подоцна, во декември, министерството го овласти остатокот од населението да добие засилувач доколку им треба од административни причини (за влез во земја што го бара тоа, на пример), како и за секој што сака да добие.
Оваа политика предизвика одредена конфузија кај јавноста. Фактот дека секој може да прими доза не значи дека се препорачува или ќе има корист за сите. Ефектите од три дози, особено за оние кои се заразени од доаѓањето на омикроните, се покажаа како доволна заштита за да се спречат компликации во случај на нова инфекција.