Владата на канцеларот Олаф Шолц се најде на некој вид пресвртница. Додека растат притисоците од странство, особено од другата страна на Атлантикот, од каде што дуваат ветриштата на санкциите против Кина, на домашен терен таа почнува да врие како во пчеларник. Војната во Украина и ембаргото во Москва отвораат сè поголеми дупки во снабдувањето со енергија и одземаат сè повеќе пари.
Државата мора да штеди, а тоа значи да одлучи што и е поважно, надворешната безбедност или социјалната политика. Не треба да сте визионер за да разберете колку тенок мраз оди Шолц со неговата семафорска коалиција, но дури и „гледањето во грав“ не може да помогне во изнаоѓањето решение. Едноставно нема доволно пари за се.
Заемите кои беа додадени на рекордната задолженост на државниот буџет предизвикана од пандемијата, но и поради големите претходни долгови, го изградија државниот долг на Германија над 2,5 трилиони евра. Министерството за финансии плаќа камата на тој долг, кој е значително зголемен поради инфлацијата. Додека каматите во 2021 година се уште изнесуваат четири милијарди, во моментов тие се десет пати повисоки, околу 40 милијарди евра. „Ова се пари што ги немаме за потребите на функционирањето на државата и социјалниот фонд за граѓаните“, нагласуваат од Министерството за финансии.
Како и во куќата, чија влезна врата тропа од бедата, така и во коалицијата на социјалдемократите (СПД), Зелените и либералите (ФДП), кавгата месец по месец сè повеќе ја нагризува владата во Берлин. Се ближи денот кога сојузниот министер за финансии Кристијан Линднер ќе треба да го претстави федералниот буџет за следната година. Времето неуморно истекува, а рокот е средината на месецот.
Неговата желба, потсетува „Дојче веле“, е повторно да се воведе „кочницата за задолжување“, односно забраната за преземање прекумерни кредити, што е запишано во германскиот устав. Затоа државата троши само онолку пари колку што добива од даноците.
Од почетокот на пандемијата на корона, оваа сопирачка е постојано оневозможена, што не е забрането доколку земјата е во тешка ситуација. Сепак, премногу финансиски спасувачки пакети веќе предизвикаа огромна штета, па Шолц се бори да го запре трендот на намалување што ја турка земјата во рецесија.
Здравствените установи не можат да ги лекуваат сите чие здравје е загрозено, а недостигот од лекови веќе достигнува незамисливи размери. Апсолутно сите мора да штедат, но расте бројот на граѓани кои едвај преживуваат.
Кога започна војната во Украина, државата мораше да земе дополнителни заеми, покрај веќе договорениот долг од 60 милијарди евра за заштита на климата. А има сто милијарди евра за опремување на германската армија и 200 милијарди за растоварување на граѓаните и нивна поддршка поради големото поскапување на енергенсите.
Повеќе од милион бегалци влегле во земјата минатата година, а нови се уште пристигнуваат. Нивното сместување и снабдување топат милијарди. Германските провинции и општини со месеци не можат да врзат крај со крај со одобрените пари. Сега, сепак, излезе заклучокот дека мигрантите вработени во Германија работат помалку од Германците и дека ги избегнуваат обврските …
„Дојче веле“ во опсежна анализа потсетува на Бундесверот. Сојузниот министер за одбрана Борис Писториус сака уште повеќе пари, покрај ветените сто милијарди. Овој социјалдемократ смета дека на Бундесверот му се потребни дополнителни десет милијарди евра секоја година. Многумина не се согласуваат со тоа, а противници има и во неговата партија. Јавниот заклучок сепак е дека германските вооружени сили „не се способни да одговорат на сите уставни задачи“.
Германија не се откажува од помошта за неразвиените, која е исто така значајна ставка во буџетот, а доколку има политички отпор кон неа, веднаш реагираат застапниците, кои тврдат дека ситуацијата во земјата не смее да биде оправдување, бидејќи „развојот земјите се многу загрижени дека Германија поради војната во Украина би можела да заборави да му помогне на глобалниот југ“.
Сè на сè, коалицискиот договор има се повеќе дупки и со секоја иднината на канцеларот изгледа се посива и посива, а неговиот опстанок на функцијата е на работ да биде доведен во прашање. Очите на луѓето се особено привлечени кон планираната борба против детската сиромаштија, преку социјална помош за секое дете.
Дополнително, секоја година треба да се градат над 100.000 социјални станови, а има и инвестиции во заштита на климата, дигитална инфраструктура, железница и патишта. Само за исплата на пензиите, десет милијарди евра треба да се префрлат преку акции во германскиот пензиски фонд, кој, повторно, тие пари треба да ги вложи на берзата. Либералите сметаат дека за оваа намена би можеле да се издвојат многу повеќе од десет милијарди.
Кој треба да попушти, кој да се откаже од своите цели, прашуваат домашните медиуми и потсетуваат дека, во февруари, јавноста доби писмо напишано од министерот за економија од Зелените, Роберт Хабек, во име на сите министерства на чело со министрите од неговата партија.се повика на министерот за финансии од редот на либералите. Во него тој наведува дека Зелените не ја доведуваат во прашање „кочницата за задолжување“, но дека не се подготвени за тоа да ги жртвуваат сите свои проекти.
Хабек ги отфрли плановите за штедење на Линднер и наместо тоа предложи зголемување на приходот на државата, но Линднер силно се противи. Зголемување на даноците или укинување на даночните олеснувања за оние кои имаат службени возила не доаѓа предвид за Линднер. Наместо тоа, либералите ќе ги намалат корпоративните даноци и ќе воведат даночни олеснувања за оние со најголема заработка во сегашната ситуација.
Најпрво би го укинале „данокот на солидарност“, кој во Германија порано го плаќаа сите, а сега го плаќаат само оние со највисоки примања. Но, тоа би ги намалило даночните приходи за околу 11 милијарди евра.
Во спорот меѓу Хабек и Линднер, наводно, социјалдемократскиот канцелар Олаф Шолц веќе ја наметнал својата одлука.
Весникот „Шпигел“ објави за средбата на тројцата политичари во кабинетот на канцеларот, на која Шолц застана на страната на Линднер.