Во првиот дел на програмата на големиот протест во Белград, на бината на Славија одржа говор студентка, која рече дека биле газени, но излегле на улиците со уште повеќе мотивација.
-Пропешачивме 80 километри за да стигнеме до Нови Сад. Блокада на три мостови, три месеци по падот на надстрешницата во Нови Сад. Одлучивме да ги браниме своите права загарантирани со Уставот во градот каде беше донесен првиот српски устав, Сретењскиот устав. Сретнете се на Сретение. Носејќи ја штафетата на слободата и солидарноста, стигнавме во Крагуевац. Целиот ден се охрабрувавме едни со други и заминавме со пораката „Никој не е убиен!“.
Следен беше Нови Пазар. Сите студенти стоеа гордо еден до друг, бранејќи заеднички идеали. Каде да се движиме следно? Никогаш во поголем број и никогаш посилна волја не ги соединиле северот и југот на Србија. Ниш беше увертира за денешниот Белград. Ќе остане незаборавна трага во срцата на сите нас, солзите со кои не пречекаа, прегратката што ја споделивме, предизвиците на Србија што ги посетивме, раните што ги преврзувавте, заморот што ни го излекувавте.
Следуваа протестите на 8 март, жените во првите редови, рамо до рамо, студенти и работници. Сè што се случуваше не доведе до овој момент.
Погледнете каде сме, погледнете колку не има! Вашиот глас вреди! Вашиот глас се слуша! Нека вашиот глас трае! Ајде да ја разбудиме заедно Србија! Да се боримe за студентите, земјоделците, просветните работници, адвокатите, фармацевтите, лекарите, актерите, уметниците, новинарите, инженерите, за сите животи што ги изгубивме и за оние што ќе ги изгубевме, ако продолжевме да молчиме. Ноќта е најмрачна пред изгрејсонце. До исполнување на барањата – изјави студентката во својот говор на големиот протест во Белград.
