Подморницата „Титан“ со пет патници која се упати кон остатоците од Титаник се уште е изгубена некаде во длабочините на Атлантскиот Океан, а се верува дека во неа би можело да има доволно кислород до четврток наутро. Во операцијата за пребарување учествуваат американската крајбрежна стража, канадската армија, како и други служби за итни случаи, а малку охрабрувачка вест е дека Канаѓаните детектирале одредени звуци на „удирање“, иако роботот што го испратиле во областа не нашол ништо .
Ваквите експедиции се крајно опасни, а компанијата OceanGate која ги организира се погрижила патниците да го знаат тоа, судејќи по изјавата на Мајк Рајс, писател и продуцент од Њујорк кој минатата година отишол на „Титан“.
-Потпишувате оградување, во кое неколку пати се наведува дека може да умрете на патувањето. На првата страница ја спомнуваат смртта три пати, така што никогаш не престанувате да размислувате за тоа. Додека влегував во подморницата, мислев дека може да биде крајот од мене, изјави Рајс за Би-Би-Си за своето искуство.
-Никој во оваа ситуација не е затекнат. Сите знаат во што се впуштаат, додаде Рајс.
Стефан Вилијамс, професор по поморска роботика на Универзитетот во Сиднеј, смета дека има голем број работи на кои треба да се обрне внимание.
-Кога ги ставате луѓето во потенцијално опасна позиција како оваа, сакате да бидете апсолутно безбедни пред да тргнат на патување. Има долга листа на прописи што треба да се исполнат пред нешто да влезе во вода, изјави Вилијамс за „Гардијан“.
Не е сосема јасно какви проверки биле извршени кога станува збор за „Титан“, но британскиот весник пренесува изјави од упатени лица од оваа индустрија, кои велат дека таквите подготовки обично вклучуваат проверки на структурата, механичките и електронските системи на подморницата. .
Исто така, потребни се дополнителни проверки за да се намалат ризиците на местото на лансирање. Самиот потонат брод Титаник е опасна структура во која би можела да се „заплетка“ подморница, но опасност може да претставуваат и изгубените рибарски мрежи и други материјали на или во близина на локацијата.
Експедицијата вообичаено би била планирана да одржува безбедно растојание од потонатиот брод, иако силните подводни струи може да го направат ова предизвик. Проблемот со заплеткувањето е што често има малку што може да се направи од внатрешноста на подморницата за да се ослободи бродот.
Новинар кој бил на „Титан“: „Никогаш не биле тестирани залихите на кислород“
Како што минува времето, надежта за наоѓање на подморницата „брзо се намалува“, вели новинарот на CBS, Дејвид Пог, кој патуваше на Титан минатата година. Според него, иако теоретски има доволно резерви на кислород во подморницата за четири дена, тоа всушност никогаш не било тестирано.
-Никогаш навистина не е измерено, рече Пог, истакнувајќи дека половина од залихите сега се теоретски потрошени, бидејќи во вторникот беа одбележани два дена откако подморницата и нејзината петчлена екипа го загубија контактот со бродот на површината.
Дури и ако подморницата некаде излегла на површина, проблемот со доводот на воздух останува, бидејќи не може да се отвори одвнатре, додаде тој.
-Никој никогаш не бил внатре четири дена. Експедицијата до потонатиот брод Титаник обично трае десет до 12 часа, а околу два и пол часа се спуштаат до потонатиот брод Титаник, а неколку часа истражуваат пред повторно да се излезе на површина“, вели Пог.
Тој наведува дека „Титан“ е единствената подморница за пет луѓе во светот која може да стигне до длабочината каде што се наоѓа потонатиот брод Титаник, 3.800 метри, па затоа е единствена.
Тој изјави дека во меѓународните води, пловните објекти како „Титан“ работат без инспекции или сертификати од трети страни, додека има прецизни списоци за проверка, на пример, за лансирање проектили.
Пог верува дека би било „катастрофално“ доколку подморницата се уште е длабоко под вода, бидејќи и да се најде, нема начин да се спасат оние што се внатре.
-Најдлабокото спасување на подморница досега е извршено на околу 450 метри, а оваа е на 2.800. Не постои подморница која на време може да се спушти толку длабоко, песимистички рече Пог.
Тој додава дека има само три или четири пловила во светот кои можат да одат до таа длабочина, но им требаат недели за да се подготват.
Најдобро сценарио: Површина со помош на безбедносни тегови
Во најдобар случај, подморницата Титан можеби нема моќ да плови, но има вграден безбедносен систем кој и помага да остане на површината.
Контактот со „Титан“ е изгубен час и 45 минути по експедицијата. Дотогаш, експертите веруваат дека подморницата достигнала длабочина од околу 3.500 метри. Иако бродот е дизајниран да работи до 4.000 метри, експертите од индустријата велат дека други слични бродови користеле челик или титаниум за да се осигураат дека нивните трупови можат да го издржат притисокот.
Јаглеродните влакна нашироко се сметаат за недокажан материјал – кога нешто тргне наопаку, последиците можат да бидат катастрофални.
Кога беше лансиран „Титан“, комуникацијата со помошниот брод на површината се вршеше со помош на акустична врска. Подморниците со екипаж понекогаш имаат два посебни системи со независни извори на енергија: акустичен „светилник“ кој редовно ја емитува нивната локација и друг систем кој може да пренесува кратки текстуални пораки.
Ова осигурува дека ако главниот извор на енергија не успее, светлината сè уште е таму, па бродот на површината може да ја следи подморницата.
Во случај на голем прекин на струјата, се предвидуваше „Титан“ да ги испушти тежините, површината и со тоа да воспостави непосреден радио контакт со помошниот брод, под услов радиокомуникациите да имаат посебно напојување. Ако некој инцидент на бродот ја прекине целата електрична енергија, подморницата може да плови на површината чекајќи спас.
Најлошото сценарио: пожар или целосен дефект
Една од песимистичките прогнози е дека имало пожар во кабината. Воздухот во подморницата е збогатен со кислород, што претставува поголем ризик од пожар.
Поради оваа причина, кремите за кожа и одредена шминка обично се забранети на вакви патувања, но сепак е можно нешто да се запали, што резултира со чад. Сепак, дури и ако е случајност, итна појава сепак треба да биде можна.
Ако пловилото удрило во морското дно и остане таму, само специјализирана подморница и сонарна опрема имаат шанса да го најдат.
Иако, теоретски, „Титан“ се качи со доволно кислород четири дена, ограничениот воздух не е единствениот проблем. Доколку бродот ја загуби струјата, температурата во кабината брзо би се спуштила на студени четири степени.
Најлошата можност би била целосен дефект во подморницата. На таа длабочина, секое пробивање на трупот би било катастрофално.
