Во Либан денеска се одржуваат парламентарни избори, први од економскиот колапс на земјата, а според анкетите проиранскиот Хезболах и неговите сојузници ќе го задржат мнозинството во Парламентот.
И експертите предвидуваат дека изборите нема да доведат до големи промени и покрај големото јавно незадоволство од корумпираната политичка класа, за која се верува дека е одговорна за тешката економска криза и катастрофалната катастрофа во пристаништето Бејрут во 2020 година.
Власта во Либан е поделена помеѓу верските заедници. Според договор, либанскиот претседател е маронитски христијанин, премиерот е сунит, а претседателот на Парламентот е шиит.
Во актуелниот Парламент мнозинство има шиитскиот Хезболах и неговите сојузници, вклучувајќи го и Христијанското слободно патриотско движење на претседателот Мишел Аун. Таквиот систем спречи појава на граѓански политички партии и претставници на граѓанското општество.
Изборите ќе бидат први од младинското протестно движење во октомври 2019 година, кое ја оценуваше власра како неспособна, корумпирана и одговорна за тековните проблеми, од прекини на струја до депонирање на отпад. Повеќемесечните улични протести завршија кога почна пандемијата на Ковид-19, речиси во исто време кога се случи финансискиот колапс на Либан, што Светската банка го опиша како еден од најлошите во современиот свет.
Протестите повторно почнаа во август 2020 година по експлозијата на огромно количество амониум нитрат складирано со години во пристаништето Бејрут, при што загинаа повеќе од 200 луѓе и беа уништени цели населби.
Последователните влади не успеаја да направат пат за излез од најтешката криза во земјата од граѓанската војна 1975-1990 година, која донесе галопирачка инфлација, зголемена сиромаштија и предизвика масовен егзодус.
Новиот состав на Парламентот треба да гласа за клучните реформи што Меѓународниот монетарен фонд ги бара за финансиска помош за ублажување на кризата. Исто така се очекува да гласа за нов претседател бидејќи мандатот на Аун истекува на 31 октомври.
Поради поделбата на функциите меѓу религиозно-политичките групи, формирањето влада по избори обично трае со месеци.