Масовниот убиец Коста Кецмановиќ (14), кој на 3 мај минатата година во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Белград уби девет ученици и училишниот чувар Драган Влаховиќ, на денешното сведочење во Специјалниот суд, во постапката против неговиот татко Владимир Кецмановиќ призна дека неколку месеци пред грозоморното злосторство ја играл видео играта „Валорант“, но и дека омилена книга му е „Идиот“ од Достоевски.
„Valorant“ е исклучително популарна, но и исклучително насилна видео игра, која експертите ја опишуваат како една од најконтроверзните и најтоксичните игри во светот. Тоа вклучува тимови од пет играчи кои се напаѓаат и се „убиваат“ едни со други. Всушност, поентата на целата игра е да се стигне до целта со многу тактики, односно да се убие друг човек со еден прецизен удар.
Играта е забранета за деца до 16 години, а како што истакна Коста денеска во судот, Миљана и Владимир знаеле дека тој ја игра оваа игра и не го предупредиле дека не е за него.
– Убивав во игрици и читав книга. Омилена книга ми е `Идиот` од Фјодор Достоевски. Така си го поминував времето – изјави денеска на суд момчето – убиец.
Според експертите, ова не е единствениот случај кога масовните убијци биле опседнати со играта „Валорант“ или друга игра која содржи насилство и масовни убиства.
– Не е неопходно и не мора да биде млад човек да стане масовен убиец откако ќе игра насилни видео игри, но тие секако имаат значително влијание врз децата кои се веќе склони кон насилство. Ако детето е веќе на некој начин агресивно, оваа игра само уште повеќе ќе го поттикне неговиот гнев – вели соговорник упатен во случајот, пренесува српска „Република“.
„Децата кои лесно ја сфаќаат играта ќе бидат елиминирани. Играчите можат да се поделат во две групи: во првата има такви кои имаат предиспозиција да се префрлат од виртуелно во вистинско насилство, па дури и да извршат кривично дело. Во втората има деца кои го сфаќаат само како игра и многу брзо се наоѓаат на мета на „одметници“. Тие не се вклопуваат во идеите на оние кои стојат зад сè и затоа мора да бидат елиминирани од групата. Децата кои се заљубуваат во оваа игра или се „зависни“ од неа ја намалуваат нивната емпатија и реалистичниот поглед на светот, а се по склони на насилството да гледаат како прифатливо решение за проблемите. Во повеќето случаи станува збор за тинејџери кои немаат доволно внимание од родителите или се жртви на злоупотреба. Набљудувајќи ја играта како реален свет, претходно поттикнат од бес и гнев, решаваат да се префрлат од екранот во својата околина и да направат кривично дело“ – заклучува соговорникот.