Грчкиот премиер Кирјакос Мицотакис, прогнозира дека земјите од т.н Западен Балкан би можеле да се интегрираат во ЕУ до 2033 година, отприлика за 10 години од сега. Оваа изјава е дадена на Самитот во Солун на процесот за соработка на земјите од Југоисточна Европа, што во суштина е поточна ознака за регионот на кој припаѓаме и ние пишува Никица Корубин на Фејсбук, магистер по археологија и историја на уметност и поранешен пратеник во Собранието на Република С. Македонија.
-Иако, се чини како оптимистичка изјава, сепак е одредница која би требало да се следи. Но, наместо тоа, за нашата “јавност” која секако со сите сили се труди (а, веројатно и работи) на јасен ЕУ скептицизам нарекуван на различен начин “ЕУ дома да ја донесеме”, “ЕУ да се вразуми”, па до ЕУ интеграцијата е блокирана”; поинтересни се досетките на албанскиот претседател Еди Рама. А, можеби неговиот, веќе серијал, на итромански недипломатски, а и меко кажано невкусни, а остро кажано индикативни досетки, се всушност намера? Намера која е на иста линија со нашите ЕУ противници? Кои се разбира, понекогаш доаѓаат и во чисто проевропско пакување, пишуваа таа.
Според Корубин, Рама својот серијал го започна пред неколку дена на средбата на “Отворен Балкан” во Охрид, каде покрај директното прозивање на Бугарија, имаше и директна манипулација со ставот на Црна Гора, која кај нас остана под радарот на јавноста и анализите, кои всушност и целосно отсуствуваа и за средбата во Охрид, а уште повеќе и за самиот проект.
-Па, така останавме скратени за целосната порака на Габриел Ескобар, која всушност може да се протолкува како прилично зголемена резервираност на САД, во однос на форматот и иднината на проектот, а особено на неговата посакувана (политичка) позадина. На слична линија беше и пораката на ЕУ, во нијанси различна, но суштински иста. Така што, веројатно на главниот партнер на идеологот на “Отворен Балкан” и не му остана многу простор, освен “карање и прозивање” на ЕУ, со јасна провокација кон Бугарија. Со која намера? Дали можеби Албанија со иста “страст” како и ние, односно особено гласните делови на нашето општество, “чуварите на идентитетот” ја посакува ЕУ, па веќе отворено провоцира? Во обландата наречена “сарказам и хумор”? Надвор од секаква дипломатска прифатливост, пишува Корубин.
Според неа интересно е, што нашата јавност остана скратена, за анализа на уште една информација. А, тоа е одбивањето на партијата на Еди Рама, пред неколку недели, во албанскиот парламент да ја прифати декларацијата за осуда на геноцидот во Сребреница, сведувајќи ја на меѓупартиски пресметки.
-Без разлика на мотивот, добро е да се има во предвид и овој факт, кога со радост се прифаќаат досетките на Рама, насочени кон Бугарија, позади дискурсот “и го кажува на ЕУ тоа што таа не сака да го слушне”; и да се види колку сето ова и помага на Македонија, или пак само одмага да се постигне договор со Бугарија и да ги започне преговорите со ЕУ, без притоа да се заборави дека сме во пакет токму со Албанија. Која очигледно не може да се одлучи што и е помило ЕУ или Отворен Балкан? Добро некако и доаѓа “криењето” позади “нерешливоста” на нашиот спор со Бугарија, па фали само зачинот, да остане нерешен на подолг рок, за да можеби не се открие и нивната вистинска “воља”, пишува таа.
Затоа, според Корубин не е лошо, на шегите да се смееме и насладуваме со задршка. Ајде што се солени и невкусни, во секој поглед кон нас и за нас, туку се и индикативни. Да се вратиме ние сепак на изјавата на Мицотакис и југоисточна Европа, наместо Западен Балкан? И да се преиспитаме кое тоа друштво е природно, а кое принудно?