Шест години по „крвавиот четврток“, Уставниот суд одлучи дека ми била сторена повреда на слободата на јавно изразување, кога практично бев оневозможен да си ја вршам работата како новинар на „Фокус“ поради насилниот упад на демонстрантите во парламентот.
Сепак, така не мислеше основниот граѓански суд, кој пресуди, а второстепена апелација потврди, дека државата требало да се грижи за здравјето и сигурноста на новинарите, а не правото да известуваат!?
Па, во случајов не се грижеше ниту за едното, ниту за другото, а двете работи природно коегзистираат – безбедноста е основен предуслов за работа. Една битка е добиена, но војната за правда дефинитивно продолжува
Пишува
Влатко СТОЈАНОВСКИ
ЦЕЛИОТ ТЕКСТ МОЖЕ ДА ГО ПРОЧИТАТЕ ВО НАЈНОВИОТ БРОЈ ОД НЕДЕЛНИКОТ “ФОКУС” КОЈ ШТО МОЖЕТЕ ДА ГО КУПИТЕ И ВО ЕЛЕКТРОНСКА ФОРМА НА ОВОЈ ЛИНК