Д-р Ранка Радуловиќ, за која татко на едно од убиените деца во „Владислав Рибникар“, изјави дека одржала „мрачна сесија“ со народна музика и „врска со духови“ за учениците од клас. VII/2 само два дена по масакрот, се јави со своја верзија на тоа што се случило.
Таа вели дека по налог на Министерството за здравство била испратена училиштето „Владислав Рибникар“ во Белград во петок, 05.05.2023 година заедно со група на искусни колеги, со цел да се пружи прва психијатриска помош за децата, родителите и наставниците.
-Добив конкретна задача да бидам присутна на наставничкиот совет во 13 часот. Во таа прилика одговарав на стручните прашања на вработените, од кои некои имаа потреба да зборуваат за своите чувства. Во 15 часот во ходникот гледам група вработени и деца како се држат меѓу себе и силно плачат, во состојба на голем шок. Учениците дојдоа во училиштето да ги соберат своите работи, за прв пат по масовното убиство. Бидејќи беа во видно возбудена состојба и плачеа, а пред училиштето имаше гужва од луѓе и новинари, помислив дека постои можност да ги сликаат и да бидат малтретирани од медиумите. Поради потребата да ги заштитам, ги поканив да не стојат во ходникот, туку да дојдат во планираната група со присутните наставници, што сите го прифатија. Не ги видов нивните родители наоколу, објасни д-р Радуловиќ.
Според неа, во групата на наставниот кадар имало училишен психолог, наставник по географија од 7-2 одделение и набљудувач, помлад колега од Клиниката за психијатрија кој бил ученик во тоа училиште. Д-р Радуловиќ тврди дека целта на средбата била да се смират учениците и наставниците.
– Учесниците имаа потреба да го реконструираат настанот и да ги споделат своите чувства меѓу себе. Учениците кои чувствуваа вина на „преживеани“ ја вербализираа и ја добија мојата и поддршката на групата. На средбата со учениците и наставниците беше спомната заедничка песна од екскурзијата, од фолк жанр, а во врска со сеќавањето на покојниот ученик А.Ч, кој ја пеел песната заедно со нив за време на екскурзијата. Бидејќи не ја знаев таа песна, ги замолив да ја пуштат од мојот телефон. Како психијатар и професионален музикотерапевт проценив дека би било корисно за групата доколку учениците од групата повторно слушнат омилена песна, поврзана со среќниот спомен на загинатите пријатели и ученици, дека ќе придонесе за сплотеност на групата, ќе помогне во процесот на жалост, како и дека помирни ќе го напуштат училиштето, тврди д-р Радуловиќ.