Што ако паралелизмот и не е толку лоша работа од која треба да се „ослободиме“ веднаш штом политичката ситуација ќе се нормализира?
Оти кај нас, секоја ситуација има потенцијал штом се среди пак да забега. Затоа, не е лошо да го прифатиме трајно принципот модифициран од некогашниот слоган „и по Тито – Тито“ и да очекуваме и да бараме дури „и по кризата – криза“.
Криза ќе има, и од неа бегање нема, оти кој и да победи на претстојните избори, веднаш ќе фати да го репресира поразениот, а тој пак да се жали дека е под диктатура невидена и тортура каква ни во времето на нацизмот немало.
Па зашто тогаш да не ги оставиме и прошириме и надградиме специјалните институции и практики кои помагаат за справување со кризата уште на време и спремни да ја дочекаме неизбежната идна политичка криза која ќе настапи после актуелнава криза?
До кога снегот ќе нѐ изненадува среде зима и злоупотребата на моќта од страна на власта среде мандат?
Пишува
Нено БОГДАН
Целиот текст може да го прочитате во најновиот број од неделникот „Фокус”