Останав без двете нозе, но добро е што сум жива

Не знаев што се случило, ама знаев дека немам нозе. Немам нозе над колената. Постепено се будам, ми тежат рацете, ми тежат капаците на очите, но едно сум свесна – дека немам нозе.

И, си велам, добро е – „немам нозе, ама жива сум“. Дали е можно некој така лесно да се помири со тој факт? Кога ме ставија првпат на инвалидската количка, јас дури се израдував и заплакав.

Еј, што ти е човек, се радува дека е во инвалидска количка, вели Снежана Караџовска (52) од Скопје, која настрада во тешката сообраќајна несреќа што се случи пред еден месец крај Едрене во Турција, во која македонски туристички автобус удрил во камион-шлепер што разнесувал јаглен

Пишува
Ирена МУЛАЧКА

ЦЕЛИОТ ТЕКСТ МОЖЕ ДА ГО ПРОЧИТАТЕ ВО НАЈНОВИОТ БРОЈ ОД НЕДЕЛНИКОТ “ФОКУС”