215
Во ноќта пред големите настани, преслушувам стари ствари од моите омилени бендови.
Тагувам по изгубените животи во Куманово.
Мислам на сите што допрва ќе паднат како топовско месо на една болест што ни се вовлече во животот и не мисли да си оди без да нанесе болка и ужас.
Мислам на здравјето што треба да го одржуваме по долгата болест.
И нишкам со главата во ритамот на рокенролот.
Пишува
Џабир ДЕРАЛА
Целиот текст може да го прочитате во најновиот број од неделникот „Фокус”