Единственото нешто што сѐ уште може да ме восхити и да ме остави без здив е спасувањето живот. Професија – спасувач! Сите стоиме со длабок наклон кон овие херои. Ги почитуваме и им се восхитуваме од срце и душа и нѐ прават горди што сме дел од човечката раса.
Велат дека спасот доаѓал од таму од каде што најмалку се очекувал. Можеби крајно време е да не си гледаме во капите, облеката и во чевлите.
Да престанеме да чекаме спас од власта или од небо, туку да станеме и да ги истресеме правливите коленици. Да ја дигнеме главата и да му погледнеме на стравот в очи.
Само така ќе видиме дека сме повисоки, побројни и посилни и од стравот и од тие што го сеат!
Пишува
Синоличка ТРПКОВА
Целиот текст може да го прочитате во најновиот број од неделникот „Фокус”